Een pluim voor Waals minister-president Paul Magnette: “Hij durft zomaar even neen zeggen.”

De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Waals minister-president Paul Magnette (PS).

Oei, een pluim voor een Waalse socialist. Altijd tricky in Vlaanderen. Maar toch. Hoe Paul Magnette zich weert als een duivel in een wijwatervat, of beter: als die kleine Galliër tegen de grote machtige Romeinen, verdient een pluim. Hij lijkt wel op zijn eentje dat weinig transparante vrijhandelsverdrag tussen Europa en Canada tegen te houden. En dat botst op striemende kritiek vanuit Vlaanderen, vooral van N-VA. Onderliggend voel je echter ook wat jaloezie bij de Vlaams-nationalisten. Al jaren zet N-VA zich meer en meer af van de Europese Unie. In woorden. Niet in daden. In de praktijk knikt ze vooral ja. Probeert ze als een flinke jongen de voorste bank te bemachtigen. Zie het migratiebeleid, zie de begrotingseisen van Europa. En dan komt die duivelse Paul Magnette die zomaar even neen durft zeggen. Iets wat veel N-VA’ers diep vanbinnen ook zo graag eens zouden doen.

Dat Magnette een politiek spel speelt, is flauwe kritiek natuurlijk. Eén: een politicus hóórt een politiek spel te spelen. En twee: ook de kritiek op de PS is ingegeven door partijpolitieke motieven. Het klinkt altijd lekker in Vlaanderen te zeggen dat de PS de grote boeman is, dat de PS na Vlaanderen nu ook Europa naar de verdoemenis helpt. Maar men weet goed genoeg dat de PS lang niet alleen staat in haar verzet tegen CETA. Dat ook CDH tegen is. En Ecolo. En de PTB, intussen de derde partij in Wallonië. Maar ook in Vlaanderen is het verzet groot. SP.A. Groen. Zelfs Vlaams Belang is tegen. En die kan bezwaarlijk verweten worden de PTB links voorbij te willen steken. Ook de Brusselse regering, waar Open VLD en CD&V deel van uitmaken (!), is tegen CETA. Neen, Magnette verwoordt een dieperliggende onvrede over dergelijke weinig transparante verdragen die boven de hoofden van de burgers beslist worden. Zijn grootste verdienste is trouwens dat hij dat debat op gang heeft gebracht. Los van de uitkomst. Vandaar deze pluim. Van harte!

(foto belga)