Onder de sloef van je eigen partij

Zowat de hele socialistische goegemeente stond de laatste dagen op haar achterste poten. Gebeten hond van dienst: sp.a-voorzitter John Crombez. Na een krasse uitspraak over het plan voor het terugsturen van vluchtelingen, moet Crombez voortaan alle belangrijke communicatie aftoetsen met de rest van de partijtop.

Crombez had in De Zevende Dag afgelopen zondag zijn steun uitgesproken voor het plan van zijn Nederlandse evenknie Diederik Samsom (PvdA). Dat houdt in dat alle migranten die via Turkije en Griekenland aankomen moeten worden teruggestuurd. In ruil mogen 150 à 250.000 vluchtelingen later legaal naar Europa komen. Allerminst naar de zin van het voltallige partijbureau. Dat heeft die uitgesproken steun aan het plan ondertussen volledig van de tafel geveegd. Zelfs de Jongsocialisten dachten even aan een protest aan het hoofdkwartier van sp.a. Gevolg: als Crombez in de toekomst een standpunt wil innemen of een straffe uitspraak wil doen in de media, moet hij dat eerst aftoetsen met de rest van de vergadering.

Of het Samsom-plan nu rammelt of niet, laat ik nu even in het midden. Want wat mij vooral intrigeerde in de hele discussie is het feit dat partijvoorzitters blijkbaar geen eigen mening mogen hebben. Ik wil best begrijpen dat sp.a – en bij uitbreiding iedere andere partij – met een zogenaamd ‘gemeenschappelijk standpunt’ naar buiten wil komen. Kwestie dat het allemaal een beetje duidelijk blijft voor de kiezer, blijkbaar. Nu, laat ons die stelling even ontzenuwen: voor de kiezer is het al lang niet meer zo perfect afgelijnd waar de verschillende meerderheidspartijen voor staan. Hoe hard iedere politicus ook probeert om zichzelf het label van ‘uitzondering op de regel’ toe te eigenen, op het einde van de rit moet er samen met anderen worden geregeerd. Waardoor een regering voor de doorsnee kiezer eenheidsworst is geworden.

Hoe gekunsteld komt het nu ook niet over als Crombez de ene dag zegt dat hij het plan steunt en de dag erna genoopt wordt tot een standpunt als ‘Er moet dringend actie worden ondernomen in de vluchtelingencrisis. Elke mens die sterft, is er een te veel’? Algemener dan dit wordt het waarschijnlijk niet meer. Waar zit de geloofwaardigheid van Crombez als hij nu plots krabbend het geweer van schouder moét veranderen. Zo ver als filosoof prof. dr. Etienne Vermeersch wil ik het nu ook niet drijven, maar wat is er mooier dan iemand met een eigen mening, los van wat de rest daarvan vindt? Als iemand een uitspraak doet die in strijd is met menselijke waarden, dan heb ik niet liever dat de persoon in kwestie wordt teruggefloten. Maar omdat een uitspraak nu toevallig strijdig is met de algemene partijlijn…

Het is al lang niet meer het eerste geval van omslachtig bochtengewring binnen de politiek, en dat is jammer. Als het dan toch over stemmenronselarij moet gaan: geef mij maar een politicus waarvan duidelijk is waar hij voor staat. Dan weet je tenminste of hij of zij jouw stem verdient. Alles anders is meehuilen met de wolven in het bos. In het Bevergem van Anja en Danny heet dat nog steeds ‘onder de sloef liggen’. (foto belga)