Rasacteur Bruno Vanden Broecke: “Nu ik voor het eerst alleen schrijf, begin ik ‘m te knijpen”

Aan de vooravond van een nieuw jaar en een nieuw decennium is het overduidelijk dat de start van 2020 zal worden opgeëist door acteur Bruno Vanden Broecke. Eerst valt de sympathieke acteur te bewonderen in de eindejaarsspecial van Wat Als?, een week later schittert hij op het grote scherm in All of Us, om uiteindelijk – half januari zal het zijn – het tweede seizoen van Over water te kleuren. “Nu je het zo opsomt, begin ik me te realiseren dat januari een Bruno Vanden Broecke-maand wordt. Hopelijk valt dat een beetje te verteren na de feestdagen (lacht).”

Het is stipt 9 uur wanneer Bruno Vanden Broecke de Antwerpse ontbijtzaak Revista binnenwandelt. Om de een of andere reden heeft hij al ontbeten, maar hij is niet te beroerd om – voornamelijk voor de foto – een gezonde kom yoghurt met fruit en een variëteit aan zaden en pitten te bestellen. Bruno eet gezond, en dat valt van hem af te lezen. Hij ziet eruit alsof hij Kamp Waes met de vingers in de neus zou overleven. “Ik ga elke week een keer of drie hardlopen, telkens zo’n tien kilometer. Heerlijk, die roes! Voor mij is dat een soort meditatie, gewoon lopen, zonder muziek. Dat, in combinatie met gezond eten, doet echt veel met mijn lijf. Dat is meteen ook mijn goede voornemen voor 2020: blijven lopen.”

Nu we het toch over gezondheid hebben: op 8 januari komt All of Us in de cinema, waarin je een kankerpatiënt speelt die niet lang meer te leven heeft. Is dat zwaar om te spelen?
Goh, je moet je natuurlijk kunnen inleven in een rol en moet dan wel iets voor het thema voelen. Tot op zekere mate kruip ik in mijn personage, maar ik ben geen ‘method actor’. Bij mij gaat het voornamelijk om de woorden die ik moet uitspreken, dat moet ik geloofwaardig kunnen. En dat geldt evenzeer voor Safety First. Wat dat betreft heb ik geen andere aanpak. Maar ik vind het thema van All of Us – een praatgroep van mensen met kanker – wel heel moedig. Het is een mooi psychologisch drama met heel spitsvondige dialogen. Toen ik het script las, wist ik al snel: hier wil ik deel van uitmaken.

Je hebt zelf je moeder verloren aan kanker op je 26ste. Put je dan niet uit die emoties?
Nee, ik zit niet in die diepe emoties te graven wanneer ik een rol speel. Natuurlijk, als er zinnen zijn die bij mij emoties oproepen, ga ik ze niet uit de weg. Maar ik ga op basis daarvan geen personage reconstrueren. Ik ben nogal pragmatisch in het acteren en hoef nooit twee maanden te bekomen van zo’n rol. Ik ga ‘all the way’ wanneer ik moet presteren, maar blijf daarna niet lang meer in mijn kostuum of personage zitten. Dat ik met een zekere vorm van lichtheid in het leven sta, heeft daar misschien ook wel iets mee te maken.

Doet het je trouwens nog iets, zo’n nieuwe film die uitkomt. Je hebt niet heel veel langspeelfilms op je palmares staan.
Oh ja, dat vind ik wel spannend. Ik ben nogal kieskeurig en ben daarom wel altijd benieuwd naar wat de mensen vinden. Zo’n film is allesbehalve bandwerk voor mij.

Je bent nu al twintig jaar actief als acteur. Heeft je job ooit aangevoeld als hard labeur?
Ik zeg altijd tegen mijn zonen: ik ga weer spelen. Mijn vrouw zegt dat ik dat werken moet noemen, maar het voelt vaker aan als spelen. Maar uiteraard is dat niet altijd het geval. Als je bijvoorbeeld een theaterstuk moet spelen dat niet op punt staat of gewoon niet goed is, maar toch al een keer of dertig verkocht, dan ben je als acteur spreekwoordelijk ‘gesjareld’. Theater is iets heel fragiels, en kan dus ook iets pijnlijks worden. Maar als het goed gaat, is het een onwaarschijnlijk cadeau, met niks te vergelijken. En ik besef elke dag hoeveel geluk ik heb dat dit mijn beroep is. Als mijn carrière nu afgelopen zou zijn, dan zou het – en dit meen ik echt – goed zijn geweest. Op professioneel vlak heb ik geen verzuchtingen meer.

Hoe ziet 2020 er voor je uit?
2020 wordt een toneeljaar voor me. Ik schrijf momenteel aan een nieuwe voorstelling die De Woordenaar heet. Dat wordt muziektheater, een concert op woorden. Ik weet eigenlijk nog niet of het allemaal gaat lukken (lacht). Het is de eerste keer dat ik alleen schrijf aan een voorstelling. Dus ik begin ‘m wel te knijpen, want het is al vijftig keer verkocht. Voor de rest heb ik nog wel wat andere plannen, maar nog niks concreets. Bel me anders over een half jaar nog eens, dan ziet mijn agenda er wellicht veel geschifter uit.

All of Us, vanaf woensdag 8 januari in de bioscoop.
Wat Als? eindejaarsspecial, op woensdag 1 januari bij VTM.
Over water 2, vanaf zondag 12 januari op Eén.