Ontbijtbabbel met acteur Tom Van Dyck: “Na december ben ik toe aan een reset”

Het was bijna drie jaar geleden – van seizoen 2 van ‘Over water’ – dat we Tom Van Dyck nog eens zagen schitteren in een tv-serie. Binnenkort speelt hij de hoofdrol in de uitmuntende Streamz-reeks ‘Geldwolven’. “Elke dag op de set voelde alsof ik werd losgelaten in een pretpark, maar dan steeds achtervolgd door een camera.”

Trouwe fans van de Ontbijtbabbel kunnen zich misschien nog herinneren dat Tom Van Dyck al eens aan bod kwam in deze rubriek. Begin 2020 om precies te zijn, toen seizoen 2 van Over water uit de startblokken schoot en een deel van het gesprek over zijn crash en burn-out van een jaar eerder ging. Bijna drie jaar en een pandemie later is er nu – vanaf 14 november om precies te zijn – Geldwolven , waarin Tom Van Dyck Breaking Bad -gewijs een brave verzekeringsexpert neerzet die al snel uitgroeit tot crimineel. “Het is altijd heerlijk om een personage te spelen dat een enorme transformatie ondergaat. Hoe extremer die transformatie, hoe toffer. Ook fijn was dat Gijs Polspoel, de regisseur en co-schrijver, me heel vroeg betrok bij het proces. Zo konden we samen op zoek gaan naar Frank De Jong, mijn personage. Daardoor was mijn huiswerk op de eerste draaidag al klaar en wist ik meteen hoe Frank praatte, ademde, bewoog en reageerde.”

Naar het schijnt was het je zelfs betrokken bij de casting.

“Ik heb mijn zegje mogen doen. Voor mijn dochter in de reeks bleven er twaalf kandidaten over. Femke Vanhove was mijn absolute favoriet. Ze heeft een prachtige naturel. Bovendien klikte het onmiddellijk. Maar ook de rest van de cast was geweldig: Joren Seldeslachts, Yannick Jozefzoon – een Amsterdammer nota bene die met een haast feilloos accent uit Kapellen speelt, zeer straf – en Marjan De Schutter met wie het heerlijk samenspelen was.”

Dit is je eerste grote tv-rol sinds ‘Over water’. Heb je het bewust rustig aan gedaan?

“Er zijn me de afgelopen jaren nog wel rollen aangeboden, maar dat waren projecten die me minder aanspraken. Ik heb de luxe om af en toe eens nee te zeggen. Ik wilde ook niet in dezelfde val trappen als in 2019, toen ik in de gracht ben gedonderd. Bovendien kreeg de wereld begin 2020 te maken met een pandemie en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat die periode me goed heeft gedaan. Voor het eerst in mijn professionele leven zat ik met een compleet lege agenda. Dat zorgde voor een enorme vrijheid in mijn hoofd. Mijn ogen zijn toen opengegaan. Ik voelde hoe aangenaam het was om niet te moeten presteren. Maar vorig jaar ben ik dan toch weer begonnen, met Geldwolvendus. Dat was vrij intens. Ik had meer dan zestig draaidagen, vaak nachtopnames.”

Had je het gevoel dat je moest opletten om niet weer zo’n burn-out in te duiken?

“Eigenlijk niet. Ik was enkel verantwoordelijk voor Frank De Jong, mijn personage. Bovendien was ik goed voorbereid en uitgerust. Maar natuurlijk hakt het er wel in, zo’n draaiperiode. Toch was het anders. Toen ik crashte in 2019 begon ik net een monoloog te spelen, die ik zelf schreef, produceerde en speelde. Dat was gewoon te veel.”

Nu speel je eigenlijk ook veel. Je agenda puilt uit met allerlei theatervoorstellingen.

“Klopt. Ik ben dit kalenderjaar begonnen met ZWIJG! , een voorstelling met Bruno Vanden Broecke. In de zomermaanden heb ik nog een paar voorstellingen van Wachten op Godot hernomen. En nu ben ik met EX bezig, een tragikomische voorstelling die ik samen met Lucas Van den Eynde, Marthe-Geke Bracht en Alice Reijs – mijn eigen madam – speel. Het is met andere woorden een pittig jaar, met aan het einde wel 115 theatervoorstellingen op de teller. Na december ben ik toe aan een reset. Onder de kerstboom ga ik even nadenken over 2023.”

Hoe ambitieus ben je nog?

“De wilde wolf die ik in de jaren 90 was, met al die Sturm und Drang , is nu een man van 50. Door in de gracht te rijden, ben ik anders in het leven gaan staan. Tijdens de lockdown merkte ik pas echt goed hoeveel stress ik in mijn leven heb gehad, zeker de laatste jaren. Hoe fel ik mijn lichaam terroriseerde met mijn ambitie om verhalen te vertellen en voorstellingen te maken. Wat trouwens ook vaak ten koste ging van mijn sociaal leven. Nu is het tijd om met mijn lichaam rekening te houden. Ik ben mijn teerbeminde vriend Christophe Lambrecht verloren op 48-jarige leeftijd. Dan begin je toch na te denken over je eigen gezondheid.”

Je bent in juni 50 jaar geworden. Heb je teruggeblikt op je carrière en op het leven?

“Ik ben eigenlijk nooit zo’n terugblikker geweest en heb nooit interesse gehad in leeftijden. Ik dacht dus dat die verjaardag geen enkel effect op me zou hebben. En toch was dat wel zo. Er zijn me de afgelopen jaren een aantal mensen ontglipt. Daarbij kwam die pandemie, die voor mijn dochters van 19 en 20 ronduit verschrikkelijk was. Ik begon terug te denken aan toen ik zo oud was en naar de toneelschool ging. Dat was in de prille jaren 90, toen overal optimisme heerste. Dertig jaar later ziet de wereld er helemaal anders uit. Klimaatverandering, oorlog, energiecrisis, … Het zijn heftige tijden.”

Het is misschien wel belangrijker dan ooit om af en toe te ontspannen. Hoe doe jij dat?

“Ik ben een grote liefhebber van het stalen ros. Ik vind koers de knapste sport die er bestaat. Wat dat betreft ben ik een rasechte Vlaming. Ik koers zelf ook, vaak op rolletjes die in mijn kamer staan. Ik kan het presteren om ’s avonds om 21 uur nog virtueel de Mont Ventoux op te rijden. (lacht) Dat is voor mij de beste therapie, beter dan een sauna of meditatieoefeningen. Me het snot uit de kop rijden, met veel drinkbussen in de buurt en goede, stevige muziek op de achtergrond. Heerlijk!”

‘Geldwolven’, vanaf 14 november te zien op Streamz.