Magische odyssee langs Griekse eilanden en Turkse kusten

Vergeet alle clichés over cruisen: all-inclusive reizen met een schip kan wél persoonlijk, intiem en uiterst luxueus zijn. En als je langs Griekse eilanden en Turkse kusten vaart, wordt zo’n reis nog magisch ook. Wij scheepten in op het drijvende luxehotel Seabourn Encore voor een weekje verwennerij aan boord en boeiende excursies op vastegrond.

(Door Peter Van Oyen)

Vanop de kantelen van het beroemde klooster van Johannes van het Woord Gods zien we ons elegante schip in de diepte liggen. De Seabourn Encore lijkt van hier op een prachtig luxejacht, gemaakt om door het blauwe water te klieven. We bevinden ons op de top van het eiland Patmos, nabij de grot waar de apostel Johannes 900 jaar geleden de Apocalyps, het laatste boek van het Nieuwe Testament, zou geschreven hebben. Vanmorgen bracht een tender ons van het schip naar het haventje van dit piepkleine eiland, dat onze tweede aanlegplaats is van onze odyssee op de Egeïsche zee.

Maar laten we beginnen bij het begin: onze cruise startte twee dagen geleden in de haven van Piraeus, waarna we naar Agios Nikolaos op het eiland Kreta voeren. Daar vertrokken de meeste passagiers op excursie naar Knossos, maar wij hebben de ruïnes van de mythische koning Minos nog niet zo lang geleden bezocht en kozen voor een wandeling in Agios Nikolaos. Het vissersstadje ligt geprangd tussen de zee en een charmant binnenmeertje, waarrond gezellige terrasjes liggen. Ideaal dus om met een glas ouzo van de typische Griekse sfeer te proeven.

Langs een ezelpaadje

Ook Patmos verkennen we op eigen houtje. Een taxi brengt ons via een zigzaggende weg omhoog naar de hoofdplaats Chora, waar ook de burcht ligt waarin het wereldberoemde klooster van apostel Johannes is gehuisvest, met dus een adembenemend uitzicht op ons schip. Na het bezoek aan het klooster dwalen we nog even in het doolhof van de smalle, bochtige straatjes met witte huizen. Daarna dalen we langs een ezelpaadje te voet af naar het haventje, terwijl we voortdurend een prachtig uitzicht hebben op de diepblauwe baai.

De archeologische sites van Efeze zijn indrukwekkend. (foto Getty Images)©Westend61 Getty Images/Westend61

De volgende twee dagen verruilen we Griekenland voor Turkije. Wij meren eerst aan in Kusadasi, waar het wel lijkt alsof iedereen ons een tapijt of snuisterij wil aansmeren. Daarom boeken we een excursie naar het antieke Efeze, dat ooit een indrukwekkende metropool van grote betekenis was. In de Romeinse periode beleefde Efeze een gouden tijd. Die toenmalige rijkdom zie je nog het best langs de marmeren straat, die omzoomd is met ruïnes van tempels en monumenten. De straat daalt van een heuvel naar beneden en komt uit op de beroemde Celsiusbibliotheek. Speciaal voor de Seabourn-gasten worden de Terrace Houses geopend, een pas opgegraven archeologische site die nu overwelfd is. Binnen vergapen we ons aan mozaïeken en fresco’s in de patriciërshuizen, die wijzen op de onvoorstelbare rijkdom van weleer.

Huzarenstukje

’s Avonds zijn we terug in Efeze. Normaal is de archeologische site na zonsondergang voor het publiek gesloten, maar voor de Seabourn-gasten wordt er een uitzondering gemaakt. In het grote amfitheater worden we getrakteerd op een exclusief klassiek concert onder de zwoele sterrenhemel, gevolgd door een uitgebreide receptie waarbij de champagne rijkelijk vloeit. Dat het personeel dit georganiseerd kreeg, getuigt van een waar huzarenstukje. Als we na het concert terug naar het schip keren, worden we op de kade opgewacht door een erehaag met het voltallig personeel. Het exclusieve event wordt die nacht afgesloten met een heuse party aan het zwembad.

Wie aan boord praat met Seabourn-fans (en dat zijn er veel, zo blijkt), ontdekt al gauw dat ze vooral enthousiast zijn over de bemanning. Veel meer dan de luxe, de gastronomie en de champagne is het de crew die het verschil maakt. Die verstaat de kunst om op een ongedwongen manier topservice te leveren en de passagiers toch de nodige vrijheid te laten. Een kleine 400 crewleden zorgen voor zowat 600 gasten. Dus een op anderhalve passagier, en dat is te merken aan de uiterst persoonlijke aanpak.

Eilandhoppen

Na een stop in het Turkse kuststadje Cesme, dat gedomineerd wordt door een middeleeuws kasteel, bevindt de Seabourn zich opnieuw in Griekse wateren. Nog twee eilanden staan op het programma en dan gaat het alweer naar eindbestemming Piraeus. We realiseren ons hoeveel we de afgelopen dagen hebben gezien. Iedere dag een nieuwe bestemming zien zonder met koffers hoeven te slepen, is een prettige manier van reizen, bedenk ik me terwijl we voor anker gaan bij Mykonos.

Het Griekse eiland kan erg druk zijn en is bekend omwille van zijn nachtleven. Toch is het met zijn witte kubusvormige huisjes, geplaveide steegjes, poppenkastkapelletjes, gezellige cafeetjes langs de zee en de typische molens op de heuvel nog steeds een schattige en fotogenieke plek. Wie de steegjes met de tientallen boetieks aan de haven achter zich laat, komt al gauw op verstilde plekjes. En vind je het toch nog te druk, dan kan je nog altijd eilandhoppen en de taxiboot nemen naar het onbewoonde buureiland Delos. Ooit was dit het heilige eiland van de oude Grieken. Eeuwenlang bouwden machthebbers hier tempels en getuigden schathuizen van onvoorstelbare rijkdom. Het beroemde ‘Terras van de Leeuwen’ is het meest gefotografeerde deel van dit ongelofelijke openluchtmuseum.

Het decor van Mamma Mia

De volgende ochtend liggen we in de baai bij Skiathos, één van de drie eilanden van de Sporaden-groep. Dit eiland werd samen met buureiland Skopelos beroemd omdat hier opnames werden gemaakt voor de film Mamma Mia . Skiathos is dan ook een schilderachtig eiland, met lage heuvels vol pijnbomen en vele baaien met fantastische zandstranden. We lopen ook nog even door het hoofdstadje Chora, dat met zijn witte huizen met rode daken een prachtig decor vormt.

We nemen een vroege tender terug naar het schip, want onze laatste avond aan boord willen we op ons privé-terras doorbrengen. De Seabourn Encore heeft alweer het anker gelicht en zet koers naar onze eindbestemming Piraeus. We besluiten om de befaamde roomservice uit te testen en ietwat decadent bestellen we kaviaar met een fles champagne. Vijf minuten later staat de steward er met het gevraagde en een ijsemmer. Of hij het tafeltje op ons terras met een wit tafelkleedje mag dekken? Dat mag. De drie Sporadische eilanden verdwijnen langzaam uit ons zicht. Terwijl de zon oranjekleurig in de zee zakt, genieten we nog een laatste keer van deze ultieme verwennerij. Of zoals cruise director Ross Roberts het prachtig verwoordde bij de start van onze reis: ‘May the only pain during this cruise be champagne’. Missie geslaagd.