De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Ann Simons.
Géén politicus of opiniemaker deze week, die met de pluim wegloopt. Wel een sportvrouw. Een ex-judoka. Ann Simons. Die zet met een straffe getuigenis seksuele intimidatie in de sport hoog op de agenda. Moet niet gemakkelijk zijn. Ik interview voor deze krant wekelijks een fascinerende sportfiguur. Dan probeer ik dieper te gaan dan het sportieve. Goden te laten afdalen tot de planeet aarde. Wonden bloot te leggen. Omdat sportfiguren de kracht hebben om taboes aan diggelen te slaan. Boegbeelden zijn nodig. Sommigen gaan erin mee. Stefaan Maene bijvoorbeeld. Over zijn poging tot zelfmoord. Of Alison Van Uytvanck. Over gepest worden. Johan Museeuw over doping. Evi Van Acker over haar burn-out. Die laatste betreurde de aandacht nadien. Meteen een belangrijke reden waarom anderen niet meegaan.
Neem homoseksualiteit in de sport. Ik heb homoseksuele sporters geïnterviewd. Off the record heel open. On the record alleen maar stilte. Omdat ze geen boegbeeld willen zijn. Omdat ze nadien niet telkens opnieuw daarover zouden moeten praten. Heb ik respect voor. Ik begrijp dat ook. Reden te meer om deze pluim aan Ann Simons te geven. Omdat zij een zwaar taboe doorbreekt. Iets wat haar waarschijnlijk de rest van haar leven zal achtervolgen. Maar ze helpt wel honderden anderen. Vandaag: andere slachtoffers hoeven geen schaamte meer te voelen, ze zijn niet alleen. En morgen: toekomstige slachtoffers zullen gehoord worden. De voetbalbond liet al weten een meldpunt op te starten. Andere bonden zullen volgen. Ook de politiek is wakker geschud. Een eerste, belangrijke stap is gezet. Quod erat demonstrandum: sportfiguren bezitten bovenmenselijke krachten. Niet zozeer op het veld, maar ernaast. Om taboes aan diggelen te slaan.
