Steven Defour is klaar voor Beerschot – KV Mechelen: “Ik kan mijn rol als leider ook naast het veld vervullen”

Twintig minuten gebeld met Steven Defour. Het was een speeddate, over Mechelen, over Standard en Antwerp, over Anderlecht en Kompany. En over Defour, opnieuw fit maar verdacht veel op de bank bij KV Mechelen, nadenkend over zijn toekomst. Maar privé weer helemaal in balans. Ze vlogen voorbij, die twintig minuten.

KV Mechelen op Beerschot vorige donderdag: 0-1, kwartfinale op Genk, ook al een ex-club van Steven Defour… “Die beker leeft hier”, zegt de middenvelder. “Vooral ook omdat Mechelen de beker van 2019 vorig seizoen niet mocht verdedigen, zijn we er nu wel mee bezig.”

KV Mechelen op Beerschot deze namiddag: na een knappe 25 op 30 staat de club alweer 10de , de top 8 is weer een doel. “Met die 25 op 30 zijn we na Club de tweede beste ploeg van de terugronde. Daarmee is die slechte heenronde toch al grotendeels rechtgezet.” Met dank (liet ook coach Wouter Vrancken noteren) aan Defour die half december na al de achtste nederlaag van het seizoen, op Waasland-Beveren, de boel danig wakker schudde. “Een wake-upcall, ja,” kijkt hij daar nu op terug. “Want we kwamen in degradatiegevaar. Of je nu 35 bent of 18, je moet ballen hebben.” Kijk, daarvoor was de ex-Rode Duivel door Malinwa ook aangetrokken. Voor de ballen en stuurkunsten van een oud-strijder, 33 in april.

Vorige zomer had hij gehoopt te kunnen bijtekenen op Antwerp, maar er is nooit een concreet voorstel gekomen en uiteindelijk bood half oktober KV Mechelen een vangnet. De club van zijn jeugdjaren en van zijn hart, hij had op het sterfbed aan zijn vader beloofd er ooit terug te keren. Defour tekende er een prestatiegericht contract, wat dat precies inhoudt “is niet voor de pers, heeft vooral met mijn fitheid te maken.” Feit is dat hij in de Jupiler Pro League nog maar aan 11 selecties en 3 basisplaatsen zit. Al toonde hij in de twee bekermatchen tegen RWDM en Beerschot opnieuw zijn waarde. Twee stevige prestaties, een assist, een bal op de paal… En ballen getoond.

Je moet je dit seizoen anders hebben voorgesteld, niet?

“ Bwah… Ook al zit ik soms op de bank, ik kan mijn rol als leider ook naast het veld vervullen. Ik ben intussen al een paar keer geopereerd aan mijn kuiten, ik begrijp dat men voorzichtig blijft. Momenteel heb ik er geen last van en ben ik beschikbaar. Waarom ik niet in de ploeg sta? Dat zou je de coach moeten vragen. We hébben erover gesproken, we zitten nog altijd op dezelfde lijn. En de ploeg doet het de laatste tijd heel goed.”

Maar jou kennende vind je het niet leuk.

( grijnst ) “Ik vind het vooral koud.”

Vroeger had je het nooit zo makkelijk gerelativeerd, denk ik.

“Tja, ik heb in mijn carrière al zoveel meegemaakt, dan leer je alles te relativeren. Ik moet realistisch blijven: mijn lichaam kan niet meer om met te veel wedstrijden na elkaar.”

Jouw contract loopt maar tot het einde van dit seizoen. Aangezien KV Mechelen jouw laatste club mocht worden, zou het kunnen dat het einde van je carrière in zicht is?

“Echt waar, ik ben daar niet mee bezig. Er is nog tijd. Ik heb er wel mijn idee over, wat kan gebeuren, maar dat zal op tijd en stond wel worden besproken. Ik amuseer me nog altijd evenveel, train en speel nog even gretig, dit is een schoon jaar voor mij.”

En jouw carrière is sowieso geslaagd? Gouden Schoen in 2007, 57 keer Rode Duivel, twee titels met Standard, twee met Porto en één met Anderlecht en nog een beker met Standard en met Antwerp, die laatste moeten we er officieel ook bijrekenen. Hoeveel punten geef je jezelf voor jouw hele carrière?

( denk na ) “Hoh… 6,5 op 10…? 7 op 10? Zonder alle blessures was het meer geweest, maar uiteindelijk was mijn droom als kleine jongen ooit het eerste elftal van KV Mechelen te halen. Als je dan ziet wat ik uiteindelijk heb gepresteerd, mag ik daar best fier op zijn. Ik heb in elk geval van niets spijt.”

Je speelde in België ook voor Genk, Antwerp en nu Mechelen, maar iedereen zal Steven Defour het meest associëren met: nijdige bikkelaar, Standard én Anderlecht. Ben je nu het meest een Rouche of een mauve et blanc?

“Ho maar… ik ben vooral een voetballer. En een supporter van KV Mechelen. Ik had een hele mooie periode bij Standard, met veel prijzen en had een goeie periode bij Anderlecht, maar ik heb ook nog altijd veel vrienden bij Antwerp. Geen voorkeur dus bij Standard-Antwerp deze namiddag.”

Wat betreft Anderlecht: je zei eerder al helemaal achter het project Kompany te staan? Het vraagt nog altijd bevestiging op Cercle, niet?

“Kritiek geven, is altijd gemakkelijk. Ik vind dat ze een juiste visie hebben en vind het heel positief dat ze daar niet van afwijken. Want uiteindelijk wil Kompany het voetbal dat ook de supporters willen. Met jongens uit eigen jeugd. Ze nemen het vallen en opstaan erbij. Als iedereen er maar op dezelfde golflengte zit.”

Halen ze de top vier, denk je?

“Ik denk het wel. Club Brugge sowieso, en dan Genk, Antwerp en Anderlecht. De remonte van Standard onder Leye zal iets te laat komen, denk ik.”

Nog even terug naar Defour. Klopt het dat in de stoere vechtjas ook een gevoelige ziel huist die wel eens te rade gaat bij een psycholoog?

“Dat klopt en dat steek ik ook niet weg. Iedereen kent de voetballer Defour maar heel weinigen kennen de mens Defour, denk ik. Die heb ik ook altijd afgeschermd. Maar ik heb ook de littekens van het leven, hé. Zonder te preciseren, heb ik ook mijn moeilijke momenten gekend. En dan helpen gesprekken met een psycholoog. Ik ben er helemaal uitgekomen, ik zit nu helemaal in balans met het leven.”

6,5 of 7 op 10 voor jouw carrière. Hoeveel voor jouw persoonlijk geluk?

“9 of 9,5 op 10. Ik ben op dit moment een gelukkig mens, heb mijn evenwicht privé gevonden. Het co-ouderschap voor mijn dochter Ariana (5) verloopt perfect. Of ik een nieuwe relatie heb, houd ik liever privé.”

Verwachte elftallen

Beerschot:Vanhamel, Dom, Prychenenko, Frans, Van den Bergh, Bourdin; Pietermaat, Sanusi, Holzhauser; Suzuki en Eleke.

Mechelen:Thoelen, Kaboré, Peyre, Vanlerberghe, Bijker, Hairemans, Van Damme, Schoofs, Storm, Mrabti en De Camargo.