Kommil Foo en de aar(t)sgevaarlijke dwerg met de berenlul

‘Schoft’, de nieuwe voorstelling van Kommil Foo, gaat pas in januari volgend jaar in première. Maar de broertjes Walschaerts laten niets aan het toeval over en plannen vanaf 6 oktober al een reeks try-outs. En ze gaan nog een stap verder want deze week gingen enkele open repetities van start, try-outs van de try-outs als het ware. En De Zondag was erbij!

Bij het betreden van theaterzaal Arca in Gent worden we meteen gewaarschuwd: “jullie beseffen toch dat het niet om een afgewerkte productie gaat?” Ja hoor, dat weten we. Voor 5 euro hadden we echt geen volledige show verwacht. Het gaat om work in progress, en dat lijkt ons bijzonder interessant. Als om 20 uur de deuren opengaan en we samen met 48 andere gelukkigen de zaal betreden, worden we verwelkomd door Raf en Mich. Ze geven meteen mee wat van ons verwacht wordt: “Het is heel simpel: jullie lachen als er moet gelachen worden en lachen niet als dit niet de bedoeling is”, grijnst Raf. “We schotelen jullie een aantal losse fragmenten voor, heel bruut materiaal zonder overgangen. Het voordeel hiervan is, dat jullie dingen gaan meemaken die niemand anders ooit zal zien.”

Proefkonijnen

De boodschap is duidelijk, we zijn proefkonijnen. En als blijkt dat hun probeersels niet of onvoldoende werken, dan worden ze geschrapt. En onze inbreng wordt al meteen gevraagd. “We hebben vier overkoepelende verhaallijnen geschreven” zegt Mich. “We kunnen ze vanavond niet allemaal brengen, dus jullie moeten er één uitkiezen.” De vier opties zijn:

1. De saaie grijze ambtenaar
2. Wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten
3. De ietwat versleten mahoniebruine deur
4. De aar(t)sgevaarlijke dwerg met de berenlul

Je mag drie keer raden welke verhaallijn uw dienaar en de meerderheid van de zaal gekozen heeft. Uiteraard was deze keuze geen verrassing voor het duo. “Het verbaast me eerlijk gezegd zelfs dat er enkele mensen voor een van de andere opties opteerden”, lacht Raf.

“Amper 10 minuten bezig en diene mens moet kakken”

Als ze een eerste sketch inzetten – ze zitten samen op restaurant te genieten van oesters en champagne als ze door het raam een zwerver opmerken – verlaat een van de toeschouwers zijn zitje. Dit blijft uiteraard niet onopgemerkt in zo’n klein zaaltje. “Is er een probleem?” wil Raf weten. “Ik moet naar het toilet’’”, klinkt het verlegen. “Niet erg, we zullen wel wachten”, zo luidt het antwoord. En inderdaad, de repetitie wordt tot hilariteit van het publiek onderbroken. “We zijn tien minuten bezig en diene mens moet kakken, da’s geen goed teken. Hopelijk komt hij nog terug”, klinkt het als de man enkele minuten weg blijft. “Kent iemand hem?” Een vrouw piept bevestigend. “Hoe heet hij?” “Steven”, fluistert ze. “Is Steven ziek? Heeft hij last van zijn darmen?” Het publiek grinnikt, Stevens vrouw ontkent. “Ik ga hem zoeken”, zegt Raf en hij verlaat eveneens de zaal. Even later komen ze samen terug binnen en na nog wat geplaag kan de oefensessie hernomen worden.

Gevoelige thema’s

‘Schoft’ behandelt een aantal zware en gevoelige thema’s – incest en partnergeweld bijvoorbeeld – maar Kommil Foo weet dit als geen ander te brengen met een lach en een traan. Steeds tongue in cheek, nooit zwaar op de hand. Na elk fragment wordt feedback gevraagd. “Was dit wel voldoende duidelijk? Hebben jullie begrepen waar deze sketch naartoe wil? Kan hier iets aan verbeterd worden?”

We krijgen tussendoor enkele liedjes te horen, die evenmin volledig op punt staan, maar bijzonder veelbelovend klinken. Soms is het een beetje frustrerend als een veelbelovende verhaallijn abrupt wordt afgebroken met de melding: “tot hier zijn we gekomen maar hoe het verder gaat, weten we zelf ook nog niet. Als iemand suggesties heeft: altijd welkom!”

Wie wil weten welke aar(ts)gevaarlijke dingen de dwerg zoal uitricht met zijn berenlul, moet dus nog even geduld oefenen.