Eropuit : op avonturentrip in de Ardennen

Op zoek naar een stevige brok adrenaline, trek ik richting Oostkantons. Mijn eerste stop – het Signal de Botrange – bracht me naar het hoogste punt – 694 meter – van België. Daar maak ik me op voor een stevige wandeltocht door de Hoge Venen. De start van een intensief weekendje Ardennenplezier.

Vrijdagmiddag. Het Signal de Botrange maakt deel uit van het Natuurpark van de Hoge Venen. Op de top ontdek ik een ruime parking en een brasserie. Maar eerst wat bewegen, want mijn wandelschoenen jeuken. Het infobord bevat enkele bewegwijzerde wandelingen. Ik ga voor de groene van 6,8 kilometer. De wandelweg bevat weinig hoogtemeters, want uitgetekend op een hoogvlakte, omringd door donker gearceerde bossen en kleurrijke heidelandschappen.

Vrijdagavond. Inchecken in hotel Val d’Arimont, een 3*-hotel op een kattensprong van Malmedy. Hier kan men zowel een hotelkamer boeken als een chalet huren. Ik ga voor een hotelkamer. Profiterend van het mooie weer, besluit ik vooraleer het diner wordt opgediend, een duik te nemen in het buitenzwembad van het hotel.

Pittige fietstocht

Zaterdagvoormiddag. Deze ochtend staat een stevige fietstocht op het programma. Gezien het pittig parcours – vol steile beklimmingen – ga ik voor een e-bike. Die huur ik bij At Bike in Waimes. At Bike bevindt zich op een 200-tal meter van het befaamde Fietsknooppuntennetwerk. Handig meegenomen. Ik had al mijn huiswerk gemaakt en via de site www.fietsnet.be een stevige fietstocht ingepland. Die bevat veel bospaden en een golvend parcours vol weidse vergezichten. Ik volg de knooppunten 27, 29, 68, 61, 56, 48, 32, 39, 35, 38, 40, 37, 36, 33, 31, 17, 30, 28, 29 en finaal terug 27. In totaal goed voor 52 km en net geen 800 hoogtemeters.

Zaterdagmiddag. Een mens zou van minder dorst krijgen. Die les ik bij Belgium Peak Beer, of de hoogste bierbrouwerij van België. Ik pik aan bij een Nederlandstalige groepsrondleiding, en word nadien verwend met een proeverij. In totaal worden hier acht verschillende bieren gebrouwen, met de Peak Triple als mijn persoonlijke favoriet.

“Belgium Peak Beer is de hoogste brouwerij van ons land”

Een opspelende honger doet me besluiten om hier de lunch te nuttigen op het buitenterras met zicht op de omliggende wouden. Vanaf de parking van de brouwerij vertrekken 8 verschillende wandelroutes. Die sla ik over, want volgens mijn boekje word ik ergens anders verwacht. Meer bepaald bij Coo Adventure.

Zaterdagnamiddag. Coo Adventure situeert zich in Coo, een stadje dat best wat druk overkomt. Dat heeft te maken met zijn vele troeven, waaronder eveneens Plopsa Coo en de Watervallen van Coo.

Bij Coo Adventure heb ik de keuze uit een brede waaier aan attracties, waaronder een begeleide tocht met een e-scooter door berg en dal. In theorie gaan de e-scooters 25 km per uur, maar ik ontdek meteen dat ze bij een afdaling een stuk sneller gaan. Het parcours loopt vooral langs smalle bospaden, en bevat enkele forse beklimmingen maar ook een paar bochtrijke afdalingen. Ik hang meteen aan de staart van de groep, want mijn ‘ploegmaats’ – een groep Nederlandse twintigers – kennen blijkbaar geen gevaar. Komt erbij dat ik onderweg een stevige slipper maak, waardoor ik nog voorzichtiger naar beneden duik. Gelukkig wordt er na iedere afdaling op de achterblijvers gewacht.

Deathride over de Amblève

Zaterdagavond. Na een stevige douche rijd ik naar restaurant La Trouvaille, een voormalige hoeve uit 1900, nu omgevormd tot een culinair restaurant. Het complex – dat tevens een B&B is – wordt sinds anderhalf jaar uitgebaat door Josiane en Jérémy, een ambitieus koppel dat me die avond verrast met een scherp geprijsd 3-gangenmenu vol culinaire smaakbommen. De ingrediënten zijn regionaal en seizoensgebonden. De prijs: 50 euro. Het zicht – een buitenterras met weidse panorama’s over de Hoge Venen – krijg ik er gratis bij. Voor mij meteen de perfecte afsluiter van een avontuurlijke dag in de Ardennen.

Zondagvoomiddag. Ik bol andermaal naar Coo Adventure. Deze keer voor een touwenparcours hoog in de bomen, uitgetekend op een helling. Het parcours bestaat uit een vijftiental hindernissen. Daarbij bengel ik soms vervaarlijk hoog boven de begane grond uit. Toch voel ik geen schrik, want vanaf de begane grond houdt de monitor constant een oogje in het zeil, terwijl ik het volste vertrouwen heb in mijn dubbele beveiliging. Als toetje wacht mij op het einde een deathride over de Amblève.