Een zomerse duik in ongerept Zweden

Vanop ons terrasje aan de knusse nomadische tipitent turen we over het prachtige meer. Het is een fraai staaltje Zweedse topnatuur vlakbij het nationaal park Åsnen. Een week lang genieten we er van avontuur met een vleugje wellness.

Ik moet toegeven, het is wat uit mijn comfortzone: zowel Scandinavië als kamperen. Maar goed, met het hele gezin zijn we klaar voor een week kamperen op het Nordic Woods-camp. Het kamp is gelegen in de regio Småland in het zuiden van het land. Tijdens de hartelijke ontvangst krijgen we een mandje met servies en bestek, enkele kookpotten, een summiere uitleg over de sober, maar mooi ingerichte tipi en een beschrijving van het terrein. Dit smaakt naar avontuur: back to basics, met net dat tikkeltje meer. In totaal staan er dertig individuele tipi’s opgesteld, mooi verspreid over het natuurdomein. De sauna die met een vlonder in het meer Hönshyltefjorden geïnstalleerd staat, oogt idyllisch. De gezellige gemeenschappelijke tent centraal op het terrein is de plaats voor een koffie of gezelschapsspelletje en om hout te halen voor een kampvuurtje of om op te koken. Op een krijtbord staat per dag beschreven welke activiteiten er worden georganiseerd. Een simpele ‘ik wil deelnemen’ aan de onthaaldesk en we zijn ingeschreven voor klimmen en caving, een wandeling, sunrise-kano en de meeste dagen een halfuurtje sauna en hottub. In de twee grote tipi’s staan activiteiten zoals yoga, meditatie en spelletjes geprogrammeerd.

Te midden de bossen

Tegen de middag valt de regen met bakken uit de lucht. Dit is het begin van vier dagen regen. Hoewel iedereen weet dat het weer in Scandinavië zeer wisselvallig is, merk ik al snel dat ik hier niet echt tegen opgewassen ben. Toch wil ik de moed niet laten zakken en in de namiddag nemen we deel aan een wandeling in de omliggende bossen. De gids vertelt ons over het verleden van de regio, terwijl wij de natuur bewonderen en genieten van de gezelligheid die de rode huisjes uitstralen. “De rode kleur is ook een verwijzing naar de geschiedenis, want het is door het ijzererts dat uit de meren gehaald werd dat de huisjes hun typische kleur hebben.”

De volgende dag splitsen we ons op. Mijn zoon en ik kiezen voor het rotsklimmen. De andere gezinsleden zijn helemaal klaar voor een dagje caving. De twee activiteiten worden extern georganiseerd door South Swedish adventure. Een koppel sportieve vijftigers neemt ons op sleeptouw. Van ver zie ik de klimrots. Even komt het in me op dat dit wel heel gemakkelijk zal worden. We worden verwelkomd door de strenge, maar vriendelijke Ursula. Klimschoenen, een harnas, een touw en kalk voor de handen. Meer hebben we niet nodig om de uitdaging aan te gaan. De beklimming blijkt moeilijker dan gedacht. Verzuring in de armen zorgt ervoor dat ik de eerste keer de top net niet haal. Maar daarna lukt dit aardig. ’s Avonds leggen we met het gezin onze verhalen samen. Ook dochter en vriend lijken een spetterende dag gehad te hebben. Hun ogen fonkelen wanneer ze over hun avonturen in een grot en op een klif vertellen.

Even opwarmen in Vaxjo

Wanneer het de volgende dag nog regent, besluiten mijn zoon en ik even een bezoekje te brengen aan Vaxjo, de hoofdstad van de provincie Kronobergs län. Dochter en lief kiezen voor een dagje vissen aan het meer. In het leuke stadje dwalen we door de gezellige steegjes en snuffelen we rond in de vele winkels. Tussen de regenbuien door werpen we een blik op prachtige rode kathedraal met twee torens. Veel toeristische attracties bezoeken, doen we niet. We houden het liever droog en warm en genieten van een gezellige lunch met ons twee.

Ons eerste kanotochtje is de ‘sunrise tocht’, waarvoor we vroeg uit de veren moeten. Om 4 uur stappen we – samen met een groepje medekampeerders – de kano in om de zon te zien opkomen. We verwarmen ons ondertussen aan een kopje thee dat de crew meebracht in de kano. Ver varen we niet, want de stroming is iets te sterk om rustig te dobberen. Even later komt de zon op over het meer. De vele wolken beperken echter het zicht en houden de prachtige gloed tegen. Toch genieten we van dit nachtelijke uitstapje. De dagen erna nemen we nog enkele keren de kano om een tochtje te doen op het idyllische meer.

“Een hot tub en een sauna: onze geest komt tot rust in het kamp”

Wellness en meditatie

De sauna is niet weg te denken uit Zweden. Ik leer zelfs dat wie vroeger een huis bouwde, eerst de sauna voorzag. Deze kon het constructiehout voor het huis drogen. Ook op Nordic Woods is de sauna een vaste waarde. Via een houten vlonder over het water, bereik je deze wellnesston. Sauna with a view, heerlijk! Erna ontbreekt een plonsje in het meer ter afkoeling uiteraard niet. De sauna laten we meestal voorafgaan door een halfuurtje hot tub. Ook onze geest komt tot rust in het kamp. We nemen ’s avonds in de gezellige tipi deel aan een meditatiesessie. Yogafanaten kunnen ook de ochtendyoga volgen die bij mooi weer aan de oevers van het meer plaatsvindt.

Grenzen verleggen

We verleggen onze grenzen en kiezen niet alleen voor de warmte, maar ook voor de koude: we dompelen ons onder in ijskoud water. Na de voorbereidende ademhalingssessie is het tijd om naar de rand van het meer af te zakken. Daar staat een bad vol ijsblokken ons op te wachten. Eén voor één trotseren we twee minuten de kou. Hierin worden we begeleid door één van de crewleden. Ik leer dat ademhaling de sleutel tot succes is voor dit ijsbad. Al snel kan ik volledig ontspannen genieten van het prachtige decor, liggend in een bad van zo’n vijf graden. En wanneer ik uit het bad stap, besef ik nogmaals dat je je eigen gedachten kunt bepalen als je dat zelf maar wil.

Origineel openluchtmuseum

Voor we het kamp na een week verlaten, doen we nog een bijzondere uitstap in Ryd. We bezoeken het indrukwekkende bilkyrkogården Kyrkö Mosse. Het autokerkhof midden de bossen heeft iets luguber en kunstzinnig tegelijk. Het is wijlen Åke Danielsson in de jaren 1930 startte met het uitbaten van deze plek. Midden jaren 70 stopte hij zijn activiteit, maar de wrakken bleven liggen. Even zag het ernaar uit dat de wrakken moesten verdwijnen, maar in 1999 werd officieel beslist dat deze bezienswaardigheid mag blijven. De natuur heeft het intussen grotendeels overgenomen. Dit prachtige openluchtmuseum is zeker een bezoekje waard.

En zo komt een eind aan een bijzonder en goed georganiseerd avontuur. Een extra vleugje zon had het voor mij perfect gemaakt.