Wonderlijk uithoekje van Duitsland: genieten in Saksen and the City

Een herboren stad met een boeiende geschiedenis, een sprookjesachtige natuur en met het kleinste wijngebied van Duitsland een lustoord op het gebied van eten en drinken. Saksen heeft het allemaal. Dit wonderlijke uithoekje in de voormalige DDR verleidt daarom steeds meer reizigers.

Dresden werd eeuwenlang het ‘Firenze aan de Elbe’ ofte Elbflorenz genoemd, tot een bombardement van de geallieerden op het einde van Tweede Wereldoorlog de stad volledig in puin legde. Maar de hoofdstad van Saksen herrees als een feniks uit zijn as. De historische monumenten van de binnenstad werden zo authentiek mogelijk in hun vroegere glorie hersteld. Vandaag wordt de bezoeker opnieuw overweldigd door de barokke grandeur van weleer.

Elbflorenz

De mooiste historische gebouwen dankt Dresden aan de koningen en keurvorsten van Saksen die er van de 15de tot de 19de eeuw resideerden en van Elbflorenz een barok openluchtmuseum maakten. De afbeeldingen van die vorsten prijken op de Fürstenzug (optocht der vorsten), een 102 meter lange muurmozaïek in de Augustusstrasse, waar in totaal 94 personen worden afgebeeld. Maar het is toch vooral koning August de Sterke (begin 18de eeuw) die prominent op de muurdecoratie aanwezig is en voorleeft in het collectieve geheugen van de stad. Deze keurvorst, die tevens koning van Polen was, zette zijn macht luister bij met opdrachten voor het Residenzschloss met zijn vele torentjes, het imposante Albertinum en de barokke Katholische Hofkirche. Zonder meer zijn imponerendste bouwwerk is het Zwinger Paleizencomplex, waarvoor de koning zich liet inspireren door het Versailles van tijdgenoot en concurrent Louis XIV van Frankrijk. Het barokke lusthof met zijn prachtige binnenplaats is omringd met galerijen en paviljoenen en een oranjerie, getooid met fonteinen en waterpartijen.

Ironisch genoeg is de Frauenkirche, het barokke meesterwerk dat uitgroeide tot hét symbool van Dresden, niet gebouwd in opdracht van August de Sterke. Toen de vorst eind 17de eeuw besloot om zich tot het katholicisme te bekeren om zo koning van Polen te kunnen worden, beslisten de burgers van Dresden om een protestantse kerk te bouwen die zo opvallend was dat hun eigen koning er niet naast kon kijken. Het werd de Frauenkirche met zijn monumentale koepel, die vandaag het stadsbeeld bepaalt. Tijdens de Koude Oorlog stonden de zwart geblaakte ruïnes van de totaal verwoeste kerk symbool voor de verschrikkingen van de oorlog. Na de hereniging van Duitsland begon men in de jaren 1990 aan de heropbouw van de kerk, die werd betaald dankzij de giften van meer dan 600.000 donateurs. Vandaag bepaalt de Frauenkriche opnieuw de barokke skyline van Dresden.

Fin de siècle

In de groene buitenwijken van Dresden is het goed toeven. Dat wisten de rijke industriëlen en burgers eind 19de eeuw ook al. Hun unieke fin de siècle villa’s zijn nog te vinden in de heuvelachtige voorsteden Loschwitz en Blasewitz. Deze gebouwen zijn nu erg in trek als kantoorruimtes of als horecagelegenheid.

De leukste manier om deze buitenwijken te bereiken is per boot. Dresden beschikt over de oudste en grootste vloot raderstoomboten ter wereld. Al meer dan 175 jaar varen deze oude pareltjes op de Elbe. Je vertrekt aan de Brühlsche Terasse, de geliefde wandelpromenade in Dresden, met een prachtig zicht vanop het water op de stad als toemaatje. Met ratelende dekken, stompende schoepen en stoom brakende schoorstenen stoom je dan stroomopwaarts. Via het Elbedal gaat het verder naar de bergachtige streek Sächsische Schweiz tot de eindbestemming Bad Schandau aan de Tsjechische grens. Onderweg zijn er meerdere afstapplaatsen.

“De raderstoomboot is de leukste manier om de buitenwijken te bereiken”

Wij stappen af aan de stalen brug in Loschwitz, die in de volksmond bekend staat als ‘Blaues Wunder’. Vlakbij vertrekt een kabelbaan met een klassieke tram, die je naar de heuveltop met het panoramapunt ‘Balkon van Europa’ en het bekende restaurant Luisenhof brengt. Op het menu staat vooral het panorama over de voorsteden van Dresden en de Tafelbergen van de Sächsische Schweiz.

Saksisch Zwitserland

Op zo’n 40 kilometer ten zuidoosten van Dresden ligt een idyllisch natuurgebied met één van de meest iconische rotspartijen van het land. Twee eeuwen geleden kende dit grillige landschap al een toeloop van romantische landschapsschilders, zoals de bekende Caspar David Friedrich. Hun schetsen en doeken maakten de regio populair bij de bourgeoisie en effende de weg voor het toerisme. In die tijd werd ook de bijnaam Saksisch Zwitserland bedacht om het natuurgebied te promoten.

Vanuit Dresden is het natuurgebied gemakkelijk bereikbaar met de trein. Aan het station van Wehlen nemen we een veer dat gebruik maakt van de stroming om beide oevers van de Elbe te verbinden. Vanuit het dorp volgen we een wandelpad richting Bastei. Eerst banen we ons nog een weg door een nauwe kloof (Felsentor), maar algauw zien we de eerste hoge rotsformaties tussen de boomtoppen. Door een sprookjesachtig woud gaat het steeds steiler omhoog. Even later valt de beloning: we bereiken de onbeschaamd romantische rotsformatie Felsenbühne, van waar je een weergaloos zicht hebt over de streek. Het lange donkere lint in de diepte, dat er voor onze ogen niet breder uitziet als een trottoir, is de Elbe.

Een eindje verder lopen we over de meest gefotografeerde brug van de streek. We zijn omringd door de grillige rotsformaties die de Bastei vormen. Door de gigantische stenen rotsblokken wanen we ons echt in een sprookjeslandschap van de gebroeders Grimm. Ook de steile afdaling naar de Amselsee is prachtig. Dit meer maakt indruk door zijn romantische ligging tussen de rotsen. In het schattige dorpje Rathen eindigt ons wandelpad en staan we terug aan de Elbe.

Saksische Wijnstraat

Wist je dat je in de buurt van Dresden het kleinste wijngebied van Duitsland vindt? In het Elbedal, tussen de stadjes Meissen en Pirna, ligt de Sächsische Weinstrasse. In dit wijngebied (slechts 410 hectare groot) worden er overwegend witte druiven geteeld. Uniek voor deze regio is de zogenaamde Goldriesling en men produceert in Saksen ook veel Sekt, een mousserende wijn. Al 850 jaar wordt in het Elbedal wijn gemaakt, maar tijdens de DDR-periode raakte het gebied in verval. Het duurde tot na de Duitse hereniging voor de Weinstrasse nieuw leven werd ingeblazen. Overal in de streek vindt je nu wijndomeinen waar je kunt langslopen voor een degustatie.

In het liefelijke plaatsje Radebeul bezoeken we het koninklijke wijngoed Hoflössnitz. Hier lieten de vorsten van het huis Wettiner bijna 500 jaar wijnen maken. De witte druivensoorten gedijen goed in de bodem van kalk en graniet op de steile oevers van de Elbe. In de wijngaarden (bereikbaar via mooie baroktrappen en kunstig aangelegde terrassen) proeven we van de frisse wijnen van het huis. De trots van het wijngoed is de in 1650 gebouwde feestzaal in het ‘Lusthaus’ met zijn barokke plafond vol exotische dierenafbeeldingen. In een andere vleugel van Hoflössnitz geeft het Saksische wijnmuseum een goed beeld van de eeuwenlange wijnproductie. (Peter Van Oyen)