MNM-dj, tv-gezicht & kersverse papa Peter Van de Veire: “Mooier dan alle mooie kinderen van de hele wereld”

Het was een aangenaam gesprek, over Marathonradio en de 1000 km van Kom Op Tegen Kanker. Over zijn toekomstig vaderschap ook, op z’n 47^ste. Maar plots, vroeger dan verwacht, dook Lex Van de Veire op. En moest het interview met vader Peter op de schop. Want plots was er voor hem geen Marathonradio meer. Of 1000km. Maar wel veel, heel veel, liefde.

Dit interview, met Peter Van de Veire dus, stond normaal gezien twee weken geleden al in de krant. In het hemelvaartweekend om precies te zijn, toen Peter de 1000 km van Kom Op Tegen Kanker op de planning had, om meteen daarna aan zijn jaarlijkse Marathonradio te beginnen. Maar in de korte periode tussen ons gesprek en de publicatie van het interview dook plots zoontje Lex op. Peter gooide een mooie tekening van een regenboog op Instagram, met de woorden: Lex Van de Veire. 30 mei 2019. 3,440 kg. 49,5 cm. Tuimelaar. Tovenaar. Tintelende Tureluur. Welkom in de wereld. Een wereld vol wonder. Bescherm. Bewonder. Bespeel. Beleef. Lex. Lief. Lach. Leef.

Een dikke proficiat is wel op z’n plaats. Hoe gaat het met de familie Van de Veire?

Heel goed. Lex ligt nu te slapen en dat is een goede zaak (lacht). Z’n mama en ik hebben ondertussen ook al wat kunnen slapen, ook niet onbelangrijk. Slaap wordt vaak overschat, maar heb je in zulke tijden wel echt nodig. Maar ik ben zeer blij dat hij er is. Hij is mooier dan alle mooie kinderen van de hele wereld.

Op wie lijkt hij, de mama of de papa?

Er is duidelijk een kin aanwezig die wel eens de mijne zou kunnen zijn. Er is duidelijk een mond, en veel lippen, die van de mama zijn. De onderkant lijkt ook wel wat op mij (lacht). Een hele mooie mix dus, maar hij lijkt vooral op zichzelf, dat is net zo mooi aan zo’n kindje.

Je hebt de geboorte aangekondigd op Instagram, met een regenboog.

Ja, daar wil ik wel even iets over vertellen. Het ontwerp van die regenboog, getekend door mijn dichter Jitske, was al langer klaar. Maar toen overleed mijn goede vriend Christophe Lambrecht en ik zag dat zijn zoon Maurice ook zo’n regenboog voor zijn vader had getekend. Ik was daar zo van gepakt. Het moet ergens iets betekenen. Het leven is toch een gekke cirkel.

Klopt het dat je op de fiets zat voor het goede doel toen je hoorde dat je vrouw ging bevallen?

Ik heb me een half jaar lang voorbereid op die 1000 km van Kom Op Tegen Kanker. Zweet en tranen, in weer en wind. En na amper dertig kilometer riep iemand door een megafoon dat ik moest afstappen omdat mijn vrouw aan het bevallen was. Iemand van de politie is mij komen halen, heeft me met de zwaailichten aan naar huis begeleid, over die altijd drukke brug van Temse, om mij vijf minuten later naar het ziekenhuis te escorteren.

Hoe zien de komende maanden er nu voor je uit?

Mijn enige project deze zomer is het opvoeden van een nieuwe mens. Dat is een avontuur op zich. In het najaar zal ik mijn professionele bezigheden toch iets anders moeten organiseren. Vorige maand rolde ik nog van het Eurovisiesongfestival via de 1000 km van Kom Op Tegen Kanker naar Marathonradio. Maar met een baby zal het toch anders moeten.

Je maakt ondertussen al dertien jaar ochtendradio. Hoe lang hou je dat nog vol?

Ik doe het eerlijk gezegd elk jaar liever. Natuurlijk vergt het wel wat discipline. Goed ontbijten is heel belangrijk, net als genoeg slapen en gezond leven. Hoe lang ik nog doorga? Ik had voor MNM wel een einddatum in gedachten, maar die is al verstreken. Zolang ik ochtendradio mag en kan maken – op MNM of op een andere zender – ben ik gelukkig.

Hoe ziet jouw ideale zondag er eigenlijk uit?

Ik ben niet zo’n uitslaper, dus meestal ben ik wel tegen een uur of 7 wakker. Dan volgen alle clichés: naar de bakker en de slager, lang en uitgebreid ontbijten, tijd voor de familie maken, gaan wandelen, koken, … Op zondag leid ik normaal gezien een heel saai en rustig leven. En dat is ook wel nodig in mijn geval.