Ontbijtbabbel met muzikant, kunstschilder en radiopresentator Bent Van Looy: “Tuurlijk mis ik het podium af en toe”
Muzikant: check. Kunstschilder: check. Radiopresentator: check. Tv-maker: check. Schrijver: check. Bent Van Looy is een man van vele talenten. “Ik heb al die disciplines nodig om het levend boeiend te houden. Te lang met één ding bezig zijn, vind ik niet zo spannend.”
Het is een zonnige ochtend in Antwerpen, wanneer Bent Van Looy de deur van Local Store opent en zijn dagelijkse koffie en croissant bestelt. Boven de hippe ontbijtzaak ligt het atelier van de muzikant, die tegelijkertijd een begenadigd kunstschilder is en elke ochtend met een aquarel begint. Later op de dag zal hij een van zijn twee (of misschien wel beide) radioprogramma’s voorbereiden, en misschien vindt hij ook nog wel de tijd om een nieuw hoofdstuk van zijn toekomstige reisgids over Amsterdam te pennen. Bent Van Looy stond duidelijk vooraan toen het (artistiek) talent werd uitgedeeld. “Het is een boeiend leven, dat is het altijd geweest. Maar ik merk wel dat het me niet zo in dank wordt afgenomen dat ik muziek en schilderkunst combineer. In de kunstwereld word ik vaak nog bekenen als een muzikant. Andersom ook. Maar ik heb al die verschillende disciplines nodig. Dat is voor heel wat mensen moeilijk om te snappen. Ze stoppen me soms liever in één hokje.”
Laten we er nog een hokje bij doen: stemacteur. Vandaag gaat de animatiefilm ‘Yuku en de Himalayabloem’ in première, vanaf woensdag in de bioscoop. Eerder sprak je ook al de stem van Beertje Paddington in. Leuk om te doen?
“Absoluut! En ook heel emotioneel. Bij zo’n stemopdracht komt alles aan op timing en gevoel. Je kunt dat niet als een robot inspreken, tenzij je een robot speelt. (lacht) Ik merk dat ik na zo’n inspreeksessie een hele reis heb gemaakt. Dat maakt het heerlijk om te doen. Bovendien is Yuku en de Himalayabloem een prachtige film van Belgische makelij, met heel veel liefde gemaakt. Het is een hele mooie, zachte tekenfilm die ook geschikt is voor jonge kinderen. Vandaag gaan mijn dochters mee naar de première. Ik ben heel benieuwd wat zij ervan vinden.”
Wat je niet – of nog niet – bent, is een acteur. Nochtans kom je uit een familie van acteurs. Zelf geen ambitie?
“Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet van droom om in een film of theaterstuk mee te spelen. Ik heb op school wel geacteerd en vond dat heel fijn, maar ik heb nooit de keuze gemaakt om die wereld in te stappen. Ik doe al zoveel. Al zag het er laatst wel naar uit dat ik auditie ging doen voor een rol. Maar de timing zat niet juist. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. En dat lukte op dat moment niet. Maar misschien komen er in de toekomst nog kansen, wie weet?”
Je hebt het misschien al druk genoeg met je radioprogramma’s? Je presenteert op ‘Radio 1 Voorproevers’ én ‘Culture Club’.
“Klopt, en dat is al meer dan een halftijdse job. Per week moet ik een boek of drie lezen ter voorbereiding. Een stevig karwei. In zekere zin is dit mijn eerste vaste job ooit, en eentje die ik zeer graag doe. Ik vind het heerlijk om af te wisselen tussen kennis vergaren – voor die radioprogramma’s – en creëren vanuit het niets – muziek of schilderwerken. Zonder het ene zou het andere te schraal worden.”
Ondertussen ben je ook nog bezig aan een nieuw boek, de opvolger van je reisgids ‘Mijn Parijs’.
“Het was altijd mijn idee om een hele reeks te maken van die reisgidsen. Maar dan moest dat eerste boek, Mijn Parijs , natuurlijk wel eerst goed scoren. En dat heeft het gelukkig gedaan. Nu volgt Mijn Amsterdam , dat in de lente van 2023 moet uitkomen. Amsterdam is een stad waar ik veel gewerkt heb, waar ik heel veel vrienden heb. Waar Parijs heel conservatief is, heeft Amsterdam een veel hardere dynamiek. Het zijn twee totaal andere steden, maar wel even opwindend. Het is trouwens een fantastische taak, zulke reisgidsen schrijven. Ik ben altijd een reisschrijver geweest, alleen schreef ik nooit iets op. (lacht) Maar wanneer ik kan opgaan in de beweging en geluiden van een stad, ben ik het gelukkigst. Wat er na Mijn Amsterdam volgt? Nog geen idee. Ik heb een liefde voor Zürich, maar ook voor Berlijn, Tokio en New York.”
Ik weet niet waar je de tijd vandaan haalt om dit allemaal te doen. Is het leven zo niet erg vermoeiend?
“ (lacht) Ja, uitermate vermoeiend, maar minstens even boeiend. Ik ben altijd hongerig naar meer. Als iemand met een voorstel komt, ben ik altijd geneigd om ja te zeggen. Dat was zo met radio maken, dat was zo met de eerste reisgids. Ik val heel makkelijk te triggeren. En als ik ergens ja op zeg, ga ik er volledig voor. Ik rust niet voor ik tevreden ben met wat ik aflever.”
Is er ook nog ergens plaats voor muziek? Je bent natuurlijk het bekendst als muzikant en frontman van ‘Das Pop’.
“Er is een reden waarom ik vijftien jaar geleden op wereldtournee ging en nu niet meer. Ik moet en wil er nu ook voor mijn dochters zijn. Voor alles is er een plaats en een tijd en op dit ogenblik passen radio maken en schilderen beter bij me. Ik heb zo lang intens getourd en muziek gemaakt. Ik weet wat het inhoudt. En uiteraard mis ik het podium wel eens. Maar wat ik niet mis is in die camionette zitten op weg naar Berlijn om daar te soundchecken en te merken dat de gitaarpedaal kapot is. Die praktische kant – wat een groot deel van dat leven uitmaakt – mis ik niet. Maar ik ben er zeker van dat ik ooit weer muziek ga maken en ga touren, wanneer de tijd daarvoor rijp is. Trouwens, toen ik popmuziek maakte, lukte het me niet om te schilderen. Nu ik schilder, lukt het me niet om popmuziek te maken. Het ene is luid en extravagant, het andere stil en introvert. Ik kan nu dus geen muziek maken. En ik heb besloten om me daar niet schuldig over te voelen.”
‘Yuku en de Himalayabloem’, vanaf woensdag in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier