Waar blijft Jeroen Meus de mosterd halen na veertien seizoenen van ‘Dagelijkse kost’? In zijn nieuwe programma ‘De mosterd van Meus’ trekt Vlaanderens favoriete kok de wereld rond, van Georgië tot Mexico. Met de tips en adresjes van buitenlandse collega-televisiechefs gaat hij op zoek naar verse kookinspiratie.
Na meer dan 3.000 afleveringen van zijn populaire kookprogramma Dagelijkse kost trekt Jeroen naar het buitenland op zoek naar nieuwe kookinspiratie. Jeroen had altijd al een speciale interesse in de lokale keuken waar met veel passie eenvoudig wordt gekookt. Maar hoe leer je die lokale keuken van binnenuit kennen? “Ik heb een passie voor dagelijkse kost, van waar ook ter wereld. Maar als je de nationale keuken écht wil begrijpen, moet je eerst het land en de mensen ervaren.”
Was het zeven jaar na ‘Goed volk’ weer eens tijd geworden voor een reisprogramma?
“Goh, misschien wel, maar Goed volk – dat trouwens in mijn hoofd nog altijd leeft en waar ooit wel eens een derde reeks van gemaakt kan worden – was toch nog een heel ander verhaal. Ik wilde nu, vertrekkende vanuit Dagelijkse kost, een pretentieloos, plezant reisprogramma maken. Iets luchtigers dan Goed volk of Dagen zonder broer, programma’s die tot op het bot gingen. De mosterd van Meus is puur escapisme, waar ik zelf ook heel hard van heb kunnen genieten. Een programma dat het leven viert, in een zoektocht naar bijzondere gerechten, producten en producenten.”
Nochtans moest je tegelijkertijd ook nog vijf afleveringen van ‘Dagelijkse kost’ inblikken, steeds op locatie gefilmd. Dat lijkt me toch hard werken.
“Ik vind dat niet ‘hard werken’. Ik heb Dagelijkse kost geen dag in mijn leven tegen mijn goesting gedaan. Dat zou niet gelukt zijn. Maar natuurlijk is zo’n opnameperiode in het buitenland intensief. De dagen waarop we vijf afleveringen van Dagelijkse kost moesten inblikken, waren zeer pittig. Maar ik voelde me vooral dankbaar voor alles wat ik mocht zien en doen. In Zweden meegaan op zo’n palingboot, die kans krijgt een normale toerist niet. Ik mag dus mee genieten, samen met de ploeg waar ik al vijftien jaar mee werk. Samen zijn we een bende kameraden die op zoek gaat naar inspiratie voor hopelijk nog vele jaren Dagelijkse kost.”
“‘De mosterd van Meus’ is puur escapisme, waar ik zelf ook heel hard van heb kunnen genieten”
De reeks begint in Zweden en eindigt in Italië. Je had ook voor pakweg Zuid-Korea of Peru kunnen kiezen.
“Zo’n eerste seizoen is altijd wat zoeken naar de juiste blueprint. We wilden het niet te ver van huis zoeken, op Mexico na dan. Omdat de kijker zich nog moeten kunnen vereenzelvigen met het programma. In Turkije, Zweden, Schotland en Italië geraken de kijkers zelf nog wel. Op de shortlist voor een eventueel tweede seizoen staan wel landen als Armenië, Oezbekistan en Nepal. Maar voor seizoen 1 wilden we het vooral niet te ver en niet te moeilijk houden. We trekken wel naar Georgië, wat toch behoorlijk exotisch is, en volgens René Redzepi de laatste onontdekte culinaire diamant ter wereld. Iedereen is tegenwoordig zot van Ottolenghi, maar ik durf te beweren dat Georgië ‘the next big thing’ wordt.”
Dat klinkt alsof een tweede seizoen al in je hoofd zit.
“Ik verlang daar wel naar, ja. Een seizoen van Goed volk pers ik niet zomaar uit mijn lijf. Daarvoor is die reeks te intens. Maar als we een tweede seizoen van De mosterd van Meus mogen maken, dan kunnen we volgende maand in principe al opstarten. Het is meer handelbaar, meer geformatteerd misschien. Wat simpeler. Ik pak de kijker op maandagavond vijftig minuten mee naar het buitenland; we zijn samen even weg. Zo’n programma wilde ik al lang maken.”
‘De mosterd van Meus’, elke maandagavond om 20.35 uur op VRT 1.
