Rocco Granata: “Het ergste in het leven is de eenzaamheid”

Rocco Granata, de Italiaanse Limburger die de wereld al zingend en trekkend aan zijn accordeon veroverde, wordt binnenkort 86 jaar en viert dat met twee unieke muzikale belevenissen onder de noemer ‘Rocco Sinfonico’. “Ook al ben ik een jaar of acht geleden gestopt met optreden, muziek blijft mijn leven.”

“Hoort ge Rocco?”, vraagt diezelfde Rocco – ongetwijfeld ’s werelds bekendste Rocco – terwijl hij mij op zijn telefoon een paar van zijn minder bekende nummers laat horen. Ik hoor Rocco luid en duidelijk. Z’n stem klinkt nog even hees en doorspekt met weemoed als zestig jaar geleden, toen de naar Limburg uitgeweken Italiaan zijn wereldhit Marina op de wereld losliet. Na een warm en eerlijk gesprek aan zijn ontbijttafel kan ik maar tot één conclusie komen: Rocco Granata is exact zoals de accordeon die hij zo meesterlijk bespeelt; een vrolijk lichte noot volgt op eentje die druipt van de melancholie.

Hoe ziet uw ideale zondag eruit?

“Op een ideale zondag sta ik een uurtje later op dan normaal, rond 9 uur, en ontbijt ik uitgebreid. Dan, omdat ik geboren ben in een katholieke familie, ga ik soms naar de mis om 11 uur. Daarna volgt lunch en vertrek ik naar de golf, waar ik 9 of 18 holes speel. De rest van de dag wil ik doorbrengen met mijn zoon of dochter, liefst allebei. En met mijn vijf kleinkinderen. La famiglia blijft het allerbelangrijkste in het leven. Al wil ik ook mijn vrienden niet vergeten. Uitgebreid gaan tafelen met vrienden is een van de dingen die ik het liefste doe.”

Met wie zou u graag een zondag doorbrengen?

“Uiteraard met mijn vrouwtje Rosie, die op 20 juni 2020 overleed. Ik zou alles geven om haar terug te hebben. Maar zoals ik al zei: ik ben katholiek opgevoed, ik hoop haar dus later terug te zien en in de eeuwigheid met haar samen te zijn.”

Waar bezondigt u zich aan?

“Ik denk niet dat ik veel zondig. Mijn motto is: doe nooit iemand iets kwaad, spreek nooit slecht over iemand. Wees lief in het leven. Zelfs als jij nu de meest vreselijke dingen over mij schrijft, dan zal ik nog geen kwaad woord over je zeggen.”

“Ik ben heel blij dat een groot orkest mijn nummers zal spelen. En misschien kruip ik, als verrassing, zelf ook wel het podium op”

Ik beloof nochtans niets vreselijks te schrijven. Sterker nog: ik wil het alleen maar over fijne dingen hebben, zoals uw verjaardag en de twee muzikale shows die daarmee gepaard gaan.

“Rocco Sinfonico start vanavond in Maasmechelen, waar ik zo lang gewoond heb en waar ik nog zoveel vrienden heb, en op vrijdag 16 augustus gaat het evenement door in Brasschaat. Het wordt een grootse show onder leiding van dirigent Dirk Brossé die met het 46-koppig Flanders Festival Orchestra en drie bekende gastartiesten een eerbetoon brengt aan mijn muziek en composities. Iedereen kent hits als Marina, Buona Notte Bambino, Jessica en Zomersproetjes, maar ik heb in mijn leven zoveel muziek geschreven – ook voor grote films – die minder bekend is. Ik ben heel blij dat een groot orkest nu nummers zal spelen die de mensen nog niet vaak eerder hebben gehoord. En misschien, als verrassing, kruip ik zelf ook wel het podium op.”

U bent gestopt met optreden in 2015, na de afscheidstournee volgend op de film ‘Marina’. Heeft u het podium en applaus gemist?

“Ik mis in de eerste plaats mijn publiek. Al die jaren die ik heb opgetreden, wilde ik liever spots op het publiek dan op mezelf. Ik wilde de gezichten van de mensen zien. Omdat ik zo genoot van dat contact. Dat is nu wel anders. Het leven is zeker sinds het overlijden van mijn vrouw een pak eenzamer. En het ergste in het leven is de eenzaamheid. Ik wil elke lezer van De Zondag dan ook oproepen om zijn of haar partner vast te pakken en minstens tien keer per dag te zeggen: ik hou van jou. Want als een van de twee wegvalt, dan komt die vreselijke eenzaamheid. Ik heb daarover rake woorden gevonden van Anthony Hopkins: succes is leuk en fijn, maar finaal zijn wij allemaal zo vreselijk eenzaam en alleen.”

Helpt muziek maken tegen de eenzaamheid? Want ook al treedt u niet meer op, muziek maken doet u nog steeds.

“Klopt, ik schrijf nog vaak. Of eigenlijk neem ik het tegenwoordig altijd op op mijn telefoon, om het later uit te werken. Dan word ik bijvoorbeeld midden in de nacht wakker en zit er plots een melodie in mijn hoofd die ik dan snel inzing. Af en toe breng ik ook nog wat muziek uit. Drie maanden geleden heb ik nog een nieuw nummer opgenomen, La Bamba. Ik blijf dus bezig met muziek. Het enige probleem: de muziekindustrie is een beetje dood. De verkoop van muziek op cassette, cd of elpee stelt nies meer voor want er zijn geen platenwinkels meer. Hoe kan ik de mensen dan nog wijzen op mijn nieuwe muziek? Kijk, ik ben heel blij dat ik niet word vergeten. Elke maand krijg ik nog heel veel nieuwe streams op Spotify. Maar dat zijn voornamelijk streams van mijn bekende hits. Veel nummers, die soms beter zijn dan Marina, worden simpelweg niet afgespeeld. Dat doet me pijn. Maar dat is tegelijkertijd het lot, vrees ik, van iedereen die grote successen heeft gekend. Ook van Frank Sinatra, die duizenden liedjes heeft opgenomen, wordt alleen nog maar My Way of Strangers In The Night gespeeld.”

U heeft een carrière achter de rug die vrijwel niet te evenaren valt. Wat was het mooiste moment?

“Een moment dat ik nooit zal vergeten, was er eentje in Rome, in de Via Condotti, waar er een cafeetje is – volgens mij heet het El Greco – waar artiesten van over de hele wereld kwamen eten en drinken. Op straat spotte ik een jonge gast, uit Roemenië, Bulgarije of Rusland, ik weet het niet precies, die Marina speelde op zijn accordeon. Hij had een bakje voor zijn voeten staan, maar hij was zo slecht dat niemand geld gaf. Ik heb hem toen wat geld gegeven, heb zijn accordeon gevraagd en ben Marina beginnen spelen, met mijn gezicht naar beneden zodat niemand me zou herkennen. Plots kwam iedereen die het hoorde met centjes en briefjes. Die jongen was zo blij met dat geld.”

U wordt straks 86, een gezegende leeftijd. Bent u bang voor het einde?

“Nee. Ik vraag elke avond aan God: laat me niet lijden terwijl ik op deze planeet ben, maar neem me wanneer je wil. Deze nacht zelfs als het moet. Als ik bij God kan zijn, bij mijn vrouw, bij mijn overleden vrienden, mijn papa en mijn mama, en dan samen met Frank Sinatra en Dean Martin nog wat muziek kan maken, zal ik gelukkig zijn.”

‘Rocco Sinfonico’ vindt vanavond plaats bij Terhills in Maasmechelen en op vrijdagavond 16 augustus bij het Kasteel van Brasschaat. Tickets en info op www.lavolta.be.