Sylvie Kreusch geniet van haar superdrukke festivalzomer: “Volgend jaar terug in Kiev”

Eindelijk! Eindelijk had Sylvie Kreusch met ‘Montbray’ dat langverwachte debuut uit, en toen gleden we collectief de laatste lange lockdown in. Een half jaar later ziet de zangeres haar kans echter schoon, en met een flink gevulde festivalzomer neemt ze revanche op dat gemankeerde najaar. Eerstvolgende stop: Cactusfestival en Gent Jazz. “Ik vind het bijna extreem hoe ik nu overal sta.”

‘Montbray’ is een heel persoonlijke plaat, waarop je de breuk met Maarten Devoldere van Balthazar en Warhaus verwerkt. Kwam er een punt in het proces waarop je besefte dat er een buitenwereld was die dat allemaal zou horen, en dat je je toch wat ging inhouden?

“Ik heb bij het schrijven nooit gedacht aan een publiek, maar ik voelde soms wel gêne tegenover mijzelf, zoals wanneer je je eigen dagboek herleest en je tenen voelt krullen. Teksten zijn sowieso iets dat ik tot het laatste uitstel. Er zijn wel woorden en zinnen, maar die zijn nog geen volwaardige tekst. Dat moet ik er vervolgens van maken, en dat is niet eenvoudig. Want aan de ene kant voel je die cringe , maar tegelijk wil je ook die eerlijkheid bewaren, hoe je je echt voelde.”

De plaat is nu al even uit. Voel je nog altijd die schaamte over bepaalde zinnen of nummers?

“Neen. Ik ben juist dankbaar voor al die emoties, want ik weet dat ik er sterker ben uitgekomen. En de reacties van luisteraars sterken me. Die geven me het gevoel dat ze zich er in herkennen, net omdat het in your face is. Ze vertellen me vaak dat het niet om één nummer gaat, maar om het hele verhaal, waarvan je alle fases mee doormaakt. Ergens is dat toch nog altijd wat taboe om over dat soort gevoelens te praten. Ik denk dat het goed is om te laten zien dat het normaal is dat je op zo’n moment extreme emoties beleeft, en dat je dat mag toelaten.”

Bij het schrijven voelde ik soms wel gêne tegenover mijzelf”

‘Montbray’ is uitgekomen net toen we de laatste lockdown in gingen. Heb je het gevoel dat je nu moet vechten om ze opnieuw wat aandacht te geven?

“Als ik kijk hoeveel festivals ik mag spelen, dan valt het wel mee. Ik vind het zelfs extreem veel, want ik had niet verwacht dat ik én Werchter, én Pukkelpop, én Gent Jazz, én al die andere festivals zou mogen doen. En eigenlijk ben ik aan het proberen om al weer wat nieuwe dingen te schrijven, maar het gaat nog moeilijk. Ik heb namelijk het gevoel dat ik na de zomer snel ga moeten schakelen, en met iets nieuws zal moeten komen.”

“Ik heb veel kutshows moeten spelen om hier te raken”, zei je ooit. Wat is de grootste kutshow die je je nog herinnert?

“Zoveel. ’s Middags om één uur op een festival staan, waar de peuters over de grond kruipen, is niet dankbaar. En vorige zomer stonden we live op een erg elektronisch festival in Nederland. De dj die tijdens de soundcheck draaide werd ook door onze oortjes gestuurd. En tijdens onze show beukte de muziek van twee andere dj’s door onze tent heen. Ik heb toen getwijfeld om niet op te treden, ik heb het wel gedaan. Maar toch: op zo’n moment voel je je gewoon belachelijk.”

En aan de andere kant bleek je in Kiev gewoon een popster te zijn.

(lacht) “Ja. Dat publiek was zo enthousiast dat ik het gevoel kreeg niet eens iets te moeten doen. Het is gek om dan te weten dat die stad nu in oorlog is. Het heftige is dat ik de week dat de oorlog uitbrak normaal opnieuw in Kiev had moeten optreden. Tot de dag voor de inval bleef de organisator volhouden dat het veilig was. We hebben getwijfeld. Gek om te denken dat we net zo goed daar hadden kunnen staan. Ik kan me niet inbeelden… Ik hoop dat die oorlog geen jaren blijft aanslepen. In mijn hoofd sta ik daar volgend jaar opnieuw, en kan ik wél optreden.

Sylvie Kreusch staat o.m. op zaterdag 9 juli op Cactusfestival en op vrijdag 15 juli op Gent Jazz. Een volledig overzicht: www.sylviekreusch.com.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier