De Zondagskijker over Ge Hadt Erbij Moeten Zijn: “Het verhaal van Rik Torfs zou ik verwelkomen mocht ik lang na middernacht moeilijk de slaap kunnen vatten”

Uitgesteld kijken zit in de lift. Onze Zondagskijker tipt in deze rubriek een programma om alsnog (of zeker niet) te bekijken. Vandaag: Ge Hadt Erbij Moeten Zijn op vtm.

Sebastiaan Bedaux

Slechts twee sterren. Ben ik nu niet te streng? Hadt gij mij – ik neem hier even het taaltje van het programma over – drie weken geleden, vlak na de persvoorstelling, gevraagd hoeveel sterren ik aan Ge Hadt Erbij Moeten Zijn zou toekennen, had ik wellicht vier sterren gezegd. Op die persvoorstelling kreeg de pers enkele grappige sketches voorgeschoteld: Bart Cannaerts als weinig succesvolle autoverkoper, Bart Peeters als Rode Ridder, een griezelige anekdote van Lesley-Ann Poppe en een vertelling van Sergio Quisquater (niet die over zijn kindertijd uit de aflevering van twee weken geleden). Het waren niet alleen leuke verhalen, maar vooral leuk nagespeeld en gelipsynct door topacteurs als Sven De Ridder, Ben Segers, Ruth Beeckmans en Stefaan Degandt. Er werd door het aanwezige journaille luidop gelachen in het bioscoopzaaltje van cinema Cartoon’s in Antwerpen.

Een streepje humor?

Ik had met andere woorden goede hoop voor de aflevering van afgelopen woensdag, waarin rasvertellers Sam Gooris, Rik Torfs en Rik Verheye aan zet waren. Mijn vrouw zuchtte, omdat we hierdoor het voyeuristische hoogtepunt van de week – Het gezin op Eén – zouden missen, maar ik beloofde haar in ruil wat humor. Tot mijn ontsteltenis bleek er van humor nauwelijks sprake. Van het relaas van Sam Gooris onthoud ik dat je ‘s nachts beter niet kan stoppen in een tankstation om Vlaanderens favoriete schoonzoon niet tegen het lijf te lopen. Een man die een naftpomp zo de moeite waard vindt (zijn woorden), vertrouw ik voor geen haar. Iemand die de prins – nu koning – van Nederland niet herkent nog minder. Daarna was het de beurt aan Rik Torfs, wiens verhaal ik zou verwelkomen mocht ik lang na middernacht moeilijk de slaap kunnen vatten. Was de staart van de hond van uw grootvader echt de strafste anekdote uit uw leven, mijnheer Torfs? Ondertussen had ik mijn hoop op beterschap – mijn vrouw was al een hele tijd not amused – in Rik Verheye gesteld. Maar het kalf was al verdronken. Of de lipsync-gimmick alweer is uitgewerkt, weet ik niet. Het probleem lag meer bij de kwaliteit van de verhalen. Volgende week hopelijk beter – al kijk ik dan wellicht met lichte tegenzin naar Het gezin.

**

Ge Hadt Erbij Moeten Zijn, woensdag om 20u35 op vtm.