Onze EK-analist en Premier League-kenner Geert De Vlieger over de EK-finale: Is football coming home of going to Rome?

Will football finally come home? Pakt Engeland, bakermat van het voetbal, 55 jaar na zijn wereldtitel in het iconische Wembleystadion er nu ook de Europese titel? Of pleegt Italië op het heilige gras een hold-up? Geert De Vlieger, ex-Manchester City en nu Premier League-watcher voor Play Sports, blikt vooruit. “Engeland ligt Italië beter dan andersom.” Handleiding voor een wervelend avondje Wembley in tien hoofdstukken.

1. Hoe groot is het thuisvoordeel van Engeland of wordt het door de druk te moeten winnen eerder een nadeel?

“Voetbal is een emotiesport en in dit toernooi is gebleken dat na zo’n lange periode zonder publiek thuis spelen je een boost geeft. Dat hielp Engeland in de finale te geraken. In de halve finale kwam het achter maar geraakte het snel weer in de wedstrijd, wat in een leeg stadion of voor een vijandig publiek moeilijker is dan met de steun van 60.000 man die geschiedenis willen schrijven. Zo’n vibe had ons ook kunnen helpen. Helaas beschikken wij als eerste op de wereldranglijst niet over een geschikt stadion, wat de vroege uitschakeling extra pijnlijk maakt.”

2. Wie is de beste wedstrijdcoach: Southgate of Mancini?

“Mancini, die van Italië een clubelftal maakte en een echte ploeg, is iets rustiger. Ik vind het ook sterk hoe rustig Southgate is gebleven, want de tabloids en heel het land zitten erbovenop en dat zorgt voor een immense druk op zijn persoon. Hij slaagde erin het enthousiasme van het publiek in zijn team te krijgen, omdat hij weet: Engeland behoort niet tot de topfavorieten en heeft dit nodig om boven zichzelf te kunnen uitstijgen.”

3. De perceptie bestaat dat Italië met Donnarumma over de beste keeper van het toernooi beschikt en Engeland met Pickford over de slechtste: gaat dit een rol spelen?

“Dat zou kunnen. Door een gebrek aan basiskwaliteiten, gaat er bij Pickford geregeld iets mis, zowel met de handen als met de voeten. Dat compenseert hij met een goeie mentaliteit. Donnarumma liet tegen België en Spanje op beslissende momenten zien dat hij een uitzonderlijk talent is dat in het rijtje van de grootsten thuishoort. Hij koppelt zijn lengte aan een enorme lenigheid, snelheid van uitvoering en voetbalinzicht en hij maakt heel weinig fouten.”

4. Zonder goeie keeper incasseerden de Engelsen één goal in zes wedstrijden: kunnen ze nog beter verdedigen dan de Italianen?

“In de kwartfinale konden ze natuurlijk geen goal incasseren, omdat met Oekraïne de tegenstand te zwak was. Ze beseffen vooral dat niet veel goals slikken een noodzaak is om ver te geraken en als ploeg deden ze dat wel goed. Ze pakten de momenten die ze moesten pakken en uiteindelijk speelt Pickford een beter toernooi dan veel waarnemers verwachtten.”

5. In de halve finale tegen Spanje moest het zo geprezen middenveld van Italië de wet van de sterkste ondergaan: wat kan Engeland daarvan leren?

“Wat Spanje goed deed, was met een snelle balcirculatie tussen dat laag blok voetballen. Vaak wordt gezegd: Spanje, dat is tikken zonder echt gevaarlijk te zijn. Maar ze lieten zien dat je met tikken tegen een ploeg als Italië, die zich bij balverlies heel goed kan organiseren, heel gevaarlijk kunt zijn. Ik vrees dat de Engelsen de kwaliteit aan de bal om er doorheen te voetballen niet kunnen brengen. Zij doen het meer met enthousiasme, loopvermogen, werkkracht en directer spel naar Kane en Sterling.”

6. Kane of Immobile: wie is de spits met de grootste impact?

“Kane. Bij Italië heb je zoiets van: het gevaar kan van de ploeg komen. Immobile wordt er niet dezelfde grandeur toebedeeld als Kane, de aanvoerder die meer de verpersoonlijking van het elftal en van de hoge verwachtingen is en die die verwachtingen met zijn goals ook invulde.”

7. Ligt Italië Engeland? Of ligt Engeland Italië?

“Ik denk dat Engeland Italië beter ligt dan andersom en dat België en Spanje moeilijker waren. Terwijl Italië voor Engeland de zwaarste tegenstander is die ze al troffen. Misschien worden ze nu wel met hun limieten geconfronteerd en moeten we concluderen: waren ze aan de andere kant van de tabel terechtgekomen, dan waren ze al eerder naar huis. Italië is voor hen een vervelende tegenstander omdat ze zo koel en beredeneerd zijn en zij het van hun enthousiasme moeten hebben.”

8. Hoe groot is de kans dat na de halve finale tegen Denemarken ook de finale beslist wordt door een ‘schwalbe’ van Sterling?

“Die kans bestaat. Voetbal op dat niveau wordt beslist op details en sommige fases zijn moeilijk te beoordelen en vatbaar voor interpretatie. Voor mij was het geen penalty: er is contact, maar geen overtreding. Sterling gaat neer, maar niet door het contact.”

9. Wie maakt er de grootste kans om te winnen?

“Italië. Omdat het naast iets meer kwaliteit ook het metier heeft om de beslissende momenten naar zich toe te halen. Maar voetbal is zo’n leuk spelletje dat Engeland ons ongelooflijk kan verrassen.”

10. Wie wordt ‘man of the match’?

“Chiellini ( lacht ), de verpersoonlijking van waar dit Italië voor staat. Volgende maand wordt hij 37 en wanneer ik hem zie lopen, denk ik soms: straks breekt hij. Maar hij is nog altijd de rots in de branding. Dat betekent vooral: op elk moment de juiste beslissing nemen. Het huidige voetbal gaat vooral over opbouwen van achteruit, maar als in de vierde minuut de bal het stadion uittrappen de beste optie is, dan doet hij dat met plezier. Het gaat om het resultaat en dat straalt hij op elk moment uit: wij komen om Europees kampioen te worden. Zelfs de toss voor de strafschoppenreeks winnen, vierde hij als een overwinning. Die overtuiging straalt op de hele ploeg af en dat zal ook in de finale een rol spelen.” (Door Christian Vandenabeele)