Europees kampioen Toon Aerts wil tonen dat Europese trui geen toeval was: “Ik hoop op een kleinere kloof”

Toon Aerts kroonde zich vorig seizoen tot Europees kampioen en was daarmee de enige renner die een grote prijs wist af te snoepen van tenoren Mathieu van der Poel en Wout van Aert. Voorts won hij de GP Sven Nys en mocht hij juichen in de de Jaarmarktcross in Niel. “Dit moet het jaar van de bevestiging worden”, zegt de kopman van Telenet-Fidea Lions.

Ann Braeckman

Zonder Toon Aerts was de veldritwinter vorig jaar nog net iets meer de speeltuin geweest van Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Op het kurkdroge en snelle parcours van het EK in Pontchâteau zagen we een ‘vliegwedstrijd’ en was het Aerts die de hoofdvogel afschoot. Hij demarreerde toen het even stil viel tussen de Grote Twee, daarna speelde Wout van Aert het nationale ploegenspel perfect en soleerde een sterke Aerts naar de Europese titel. Het maakte hem bekend bij het grote publiek. “En niet alleen bij het grote publiek”, blikt hij nog even terug. “Ik dwong ook respect af bij de andere veldrijders.”

Daarna won je nog twee wedstrijden en zette je regelmatig een voet in de strijd tussen Wout en Mathieu. In de Wereldbeker in Fiuggi liep het mis, knalde je tegen een boom en brak je zowel je schouderblad als je sleutelbeen. Je seizoen was voorbij.
Dat was een harde noot om te kraken, want ik keek echt uit naar het WK en de laatste crossen in eigen streek. Opeens kon ik niet meer crossen en zat ik hele dagen thuis. Ik moest acht weken van de fiets blijven en kon niet veel doen. Dat was frustrerend, maar ik denk wel dat ik er mentaal sterker uit ben gekomen.

Hoe bedoel je?
Ik was echt klaar om naar het WK te gaan, had naar die periode gepiekt en ik was niet van plan om zomaar mee te rijden. Ik wou echt meestrijden voor het allerhoogste. Als je dan plots langs de kant staat, is dat een dikke tegenvaller. Het ergste was er evenwel niet bij zijn in de wedstrijden in Lille, Hoogstraten en Oostmalle. Dat is drie keer vlak in de buurt en ik woonde samen met mijn supporters die crossen bij. Dat is toch even slikken. Als je zo’n tegenslagen kan verwerken, maakt je dat toch sterker.

Als ik mijn prestaties van vorig jaar kan evenaren zal ik tevreden zijn.

Had je schrik om opnieuw op de fiets te kruipen?
Hoewel je dat normaal niet doet in de zomer, heb ik de trainingen in het bos snel hervat, omdat ik net wilde vermijden dat ik met een bang hartje zou rondrijden. Zeker in de cross mag je geen schrik hebben. Het is ook een technische sport. Als je iedere keer een meter rond een boomt rijdt, verlies je meters. Dus ik moest opnieuw leren om enkele centimeters langs een boom te zoeven. Ik heb daar echt op getraind. Nu blik ik daar positief op terug: die trainingen hebben me technisch sterker gemaakt.

Heb je nog last?
Ik voel dat die schouder soms nog stram is na een zware training of een wedstrijd op de weg. Nu duiken we het veld in en zal het zaak zijn om die voldoende aandacht te blijven geven.

Is er meer stress voor jou nu je Europees kampioen bent?
Ik leg mezelf geen extra druk op, want ik weet wat ik waard ben. Op een zeer goede dag kan ik Wout en Mathieu eens het leven zuur maken, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Ik merk dat ik nu een iets grotere supportersgroep heb gekregen en dat hun verwachtingen groot zijn, maar zelf blijf ik met de voetjes op de grond. Ik ben sterker geworden, de kloof met hen zal misschien iets minder groot zijn, maar zij blijven wel de Grote Twee.

Ben wel je ambitieus genoeg?
Toch wel. Als ik mijn prestaties van vorig jaar kan evenaren zal ik tevreden zijn. Ik wil tonen dat die Europese trui geen toeval was en ik ook dit jaar kan scoren. Maar je moet realistisch zijn: tegen Wout en Mathieu is een derde plaats evenveel waard als een overwinning. Ik mik vooral op podiumplaatsen. Zij steken er gewoon met kop en schouders bovenuit. Natuurlijk wil ik net zoals vorig seizoen een paar keer winnen en hen het vuur aan de schenen leggen. De weinige kansen die er zullen zijn, misschien 1 op tien, moet ik grijpen. Al zullen andere jongens zoals Kevin Pauwels, Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck dat ook willen doen. Met Lars van der Haar als ploegmaat heb ik wel een troef. Misschien kunnen we het af en toe wel tactisch spelen en halen we zo een mooi resultaat. En van mij mag het ook wat meer regenen komende winter. De voorbije twee jaren waren er gewoon te weinig moddercrossen en daar ben ik beter bij gebaat.

Zondag wordt in Waterloo in de Verenigde Staten de tweede manche in de Wereldbeker gereden. De mannen starten om 22u30 Belgische tijd, live te bekijken via Play Sports en Play Time. Daar kan je een heel seizoen terecht voor de crossen in de Superprestige, de Wereldbeker en de Soudal Classics.