Terug van weggeweest, Toon Aerts (31) trekt vandaag naar ‘zijn’ Citadel: “In Namen wil ik ooit winnen”

Van 14 februari 2022 tot en met 16 februari 2024 mocht hij om intussen gekende redenen niet meer crossen, maar nu is Toon Aerts helemaal terug van weggeweest. Vandaag mikt hij in één van zijn favoriete crossen op een heel mooie uitslag. “Namen is een echte klassieker geworden.”

Hoeveel hij zichzelf voorlopig op tien zou geven voor zijn seizoen, vragen we Toon Aerts. “Ik ben heel tevreden, al zou ik mezelf geen tien geven. Dan heb je enkele zeges nodig. Ik houd het op een acht, rekening houdend met de omstandigheden.” Die waren zeker in de eerste crossen verre van ideaal. Na een twee jaar durende schorsing voor niet-intentioneel dopinggebruik moest Aerts elk weekend op één van de laatste startrijen plaatsnemen. “Bovendien ligt de focus in heel wat crossen tegenwoordig op draaien en keren, met vooral 180 graden-bochten. Als het daartussen amper 30 tot 40 meter rechtdoor gaat, weet je dat het heel moeilijk wordt om één renner voorbij te steken. Het zorgde ervoor dat ik de eerste weken niet tevreden was, maar uiteindelijk heb ik tot nu toe slechts twee offdays gekend. In Overijse sukkelde ik met mijn glutenallergie. Op het EK in Pontevedra had ik zware benen, omdat ik de Koppenbergcross van twee dagen ervoor niet goed had verteerd. Dat waren twee wanprestaties, maar voor de rest presteerde ik altijd op niveau. Door mijn dichte ereplaatsen in Antwerpen en Dublin kan ik in de Wereldbekermanches nu ook vanop de eerste startrij vertrekken. Voor de twee andere klassementen verwacht ik pas na het WK in Liévin beterschap, omdat ik nog heel wat UCI-punten moet verdienen.”

Je werd in 2016 Europees kampioen in Pontchâteau. In 2019 behaalde je de Belgische titel in Kruibeke. Vooral die laatste zege blijft me bij, omdat je daar Wout van Aert in het verlies reed. Hoeveel procent van de Toon Aerts van toen ben je nu conditioneel verwijderd?

“Dat BK viel in januari. Nu zitten we in december. Ik denk dat ik op hetzelfde niveau van toen in december zit. De komende weken ga ik nog beter worden. Ik zit op schema voor de kerstperiode en de kampioenschappen. Er zit nog wat marge op, voel ik.”

Je werkt sinds vorige winter samen met Erwin Borgonjon, jarenlang de man achter Tim Merlier. Hoe vlot de samenwerking?

“Supergoed. Ik heb nog geen enkele keer een schema van hem in vraag gesteld, wat een heel leuk gevoel geeft. Erwin heeft een bepaalde visie, maar we zitten duidelijk op dezelfde golflengte. Hij heeft me ook een goeie, relaxte vibe mee, wat tot erg leuke trainingsweken leidt. Die fysieke paraatheid en dat frisse kopje straal ik ook uit in het weekend. Het is een pluim die Erwin zeker op zijn hoed mag steken. Al in juni stelden we de planning voor deze winter op, in samenspraak met mijn ploeg (Deschacht-Hens-Maes, red.). Iedereen kon zijn ideale scenario vooropstellen. Vervolgens legden we alles naast elkaar en kwamen we tot een goede stage- en trainingplanning. Dat plan blijkt nu goed uit te draaien. Intussen heb ik zelf ook al heel wat ervaring. Ik weet wat ik wil en wat ik goed en minder goed vind. Dat heb ik bij het begin van onze samenwerking overgebracht. Erwin heeft daar vlug een goede inschatting van gemaakt. Ik doe graag looptrainingen, ik vind krachttraining belangrijk en ik heb er geen probleem mee om vier tot vijf uur te trainen: check. Ja, het werpt zijn vruchten af.”

Paul Herygers zei twee weken geleden in deze krant: “Het is tijd voor Toon Aerts. Zijn crossen komen er stilaan aan.”

(knikt) “Voor mij moeten verschillende factoren meezitten om makkelijk voor de zege mee te doen: als ik voorin kan starten, als het slechter weer is en als de vorm goed is. Van der Poel en Van Aert zullen moeilijk te kloppen zijn, maar van de standaardcrossers ben ik bij de beteren.”

Gisteren was er al de cross in Herentals en vandaag is het tijd voor de Citadel van Namen. Ik heb het even nagekeken: als prof haalde je er op zeven deelnames maar liefst vier keer het podium. Toeval?

“Zeker niet. Herentals ligt me na aan het hart, omdat het dichtbij huis is en ik het parcours op en rond de Skiberg al ken van toen ik in de lagere school op sportklassen ging. Maar het parcours in Namen ligt me nog beter. Ik heb er al vaak heel goed gepresteerd. Eén keer (in 2019, red.) vocht ik een heroïsch duel met Mathieu van der Poel uit. Eerst reed ik van hem weg, maar daarna kwam ik ten val en uiteindelijk raakte ik zelfs onderkoeld. Ik heb toen mijn ribben gebroken. Hoewel ik niet won, was dat volgens mij één van mijn mooiste dagen op de fiets. Ooit wil ik Namen op mijn palmares. De laatste jaren is deze cross tot een echte klassieker uitgegroeid. Bovendien is het een wedstrijd die almaar populairder wordt, met telkens vele duizenden supporters langs de kant van het parcours.”

“Ik moet geduld oefenen. Vroeg of laat komt die regen eraan”

Toon Aerts

Al de hele week ligt de nadruk op droog weer. Is Toon Aerts het type dat dan voor zijn raam naar buiten staat te staren en hoopt op regen?

“Eerlijk? Ja, toch wel. De twee seizoenen dat ik er niet bij was, is er heel veel regen gevallen, maar nu hebben we nog maar twee keer met moddertubes gecrost. Het is voorlopig een uitzonderlijk droog seizoen. Ik moet geduld oefenen. Vroeg of laat komt die regen eraan. (grijnst) En als dat binnenkort is, zou dat ideaal zijn.”