Binnenkijken: onbewoonbaar pand ondergaat knappe renovatie tot witte parel

Een actief zestigerskoppel wilde hun grote woning inruilen voor een compactere. Een verhuis naar een instapklare woonst zagen ze niet zitten. Wel hadden ze plannen met de vervallen ouderlijke woning. Ze hoefden ook alleen maar de hoek om te verhuizen.

(Tekst: Kelly Cuypers / Foto’s: Gerrit Devinck)

De bestaande woning van het koppel – wiens kinderen al even hun thuis verlaten hadden – voelde te groot aan voor het koppel. Als voormalig bouwkundig tekenaar wilde de man zelf nog actief kunnen meebouwen aan hun toekomstige woonst.

Ver hoefde het koppel niet te zoeken. De leegstaande woning van zijn vader – bijna pal gelegen achter hun vorige woning – leende zich als perfecte locatie. “Ooit gebruikt als stockageruimte was het gebouw bouwvallig en onbewoonbaar. Om de woning aan te pakken, was een doorgedreven aanpak noodzakelijk”, licht architect Wouter Geldhof toe.

Gezien er in 2019 nog geen slooppremie in voege was en het bouwterrein qua oppervlakte wel zou volstaan, besloot het koppel om te renoveren. Omwille van hun toenmalige collegiale achtergrond klopte de bouwheer bij het architectenbureau van Wouter Geldhof aan. Het ontwerp kwam tot stand in een aangename wisselwerking.

Beperkte stabiliteit

“De dragende muren voorzagen in een beperkte stabiliteit. Hoewel de renovatie een complex gegeven bleek, viel het met de beperkte oppervlakte nog behoorlijk mee”, blikt de architect terug. “De constructie werd heropgebouwd vanuit de bestaande muren. De wanden zijn aangevuld met nieuwe gemetselde wanden, een dikke isolatielaag en crepi.”

“Gezien de ecologische ingesteldheid van de bouwheer is gekozen voor alternatieve isolatiematerialen. Voor het plat dak zijn minerale wol en cellulose toegepast, in de wanden EPS en voor de vloeren resol.”

Licht via het dak

Het wensenpakket voor het interieurconcept was eenvoudig: de woning moest eenvoud uitstralen en lichtrijk en ruimtelijk zijn met een open keuken. “De vrees van de bouwheer was dat het licht alleen zou binnenkomen via een raam vooraan en achteraan.”

“Daarom kozen we voor een gedeeltelijke dakuitbouw in plaats van een dakkoepel. De bureauruimte centraal in de woning geniet zo van voldoende daglicht. Tegelijk is het plat dak zo toch ook deels onderbroken”, aldus Wouter Geldhof.

Badend in het wit

De oorspronkelijke woning was overigens ook volledig gelijkvloers. Voor het koppel volstond dezelfde woonoppervlakte, zonder verdieping. Het leek hen meteen ideaal voor later om alle kamers op hetzelfde niveau te hebben. Ze beschikken over een ruime leefruimte met open keuken en berging, badkamer, bureauruimte en twee slaapkamers.

Net zoals de witte buitengevel toont het interieur ook volledig blanco, inclusief de spierwitte gietvloer. Naast het donkere buitenschrijnwerk biedt een zwart interieurelement her en der contrast.

Akoestische buffer

De woning is gelegen in een rij, maar doordat ze enkele meters naar achteren ligt, lijkt ze toch deels losgekoppeld van de buren. Wanneer je wil binnenstappen, kom je niet terecht in de klassieke hal. “Via een eerste voordeur en enkele grote stapstenen omgeven in een keientuin stap je eerst een witgetinte patio in. Tegelijk houdt deze patio het geluid van de straat tegen. Ook de driedubbele beglazing houdt het straatlawaai buiten.”

Van zodra je de woning betreedt, bemerk je niet hoe trapeziumvorming de woning verder loopt. Vanop hun ruime terras heeft het koppel ook toegang tot het groene achterliggende binnengebied, waar ze voorheen ook al van konden genieten.

Woonfiche

• Locatie: Varsenare
• Architect: Geldhof-Decoene, architecten
• Type woning: rijwoning
• E-peil/K-peil: E35
• Renovatiejaar: vergunningsaanvraag 2017, realisatie 2019
• Woonoppervlakte: 153 m²
• Gezinssituatie: koppel