Sven Ornelis

Gezinsuitbreiding voor Sven Ornelis: “Ja, we leven op wolkjes”

De dag na Werelddierendag kwam Hockney bij ons wonen. Hij is geboren op 9 juli, we zagen hem samen met zijn zusje en broertjes voor het eerst eind augustus, en vorige donderdag mochten we hem in een reismandje ophalen richting zijn ‘gouden mandje’. Alles was voorzien, dat spreekt voor zich: kattenbakken, voederbakjes, een waterfontein, een design krabmandje, goed eten en vooral heel veel liefde.

Hockney is een beige bicolor Brits korthaartje, en zijn bijzondere naam heeft hij gekregen van David Hockney, onze favoriete Britse schilder. Hij is zo waanzinnig welkom dat het een beetje gênant wordt. Vorig jaar in dezelfde periode, moesten we nog afscheid nemen van onze Gilbert, de broer van George die vier jaar eerder was gestorven. Dat deed ons heel veel verdriet, maar zo gaat het leven. Ook die twee lieve jongens waren 12 jaar geleden door ons vernoemd naar Britse kunstenaars; Gilbert en George waren net als onze Hockney kunstige heren van stand. Maar ach, what’s in a name? Hockney zou wellicht ook een megaleuke Max of een bevallige Binky, een stoere Simba of een kapoenerige Conner geweest zijn, maar een naam die een beetje origineel is kan geen kwaad. Geen kattenkwaad.

Intussen is Hockney zijn nieuwe huis en ons twee volop aan het ontdekken, inclusief gesloeber. En dat vertedert ons natuurlijk enorm. Het is raar, maar sinds de komst van Hockney zijn wij twee ook weer liever tegen elkaar en schattiger, we maken tijd om te kijken naar de strapatsen van ons klein katertje, we maken het rustig wanneer hij ligt te spinnen, we lachen wat af, en we praten vol geduld over hoe we dit bolletje gaan opvoeden. Verwennen mag, maar we willen hem niet vetmesten of te veel bepamperen, zeggen we dan, maar dan krijgt hij toch een extra snoepje of we strelen hem nog eens terwijl hij languit ligt te genieten van zoveel liefde en aandacht. Ja we leven op wolkjes. Een kitten opvoeden is niet van de poes, hoor je wel eens zeggen, maar de gordijnen hangen voorlopig onaangeroerd en ons hart huppelt. Hier heerst nu enkel geluk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier