“Het zijn maar cijfers en letters, maar ik gom ze niet graag uit”

‘Thuis’ bestaat niet langer. Het is een periode die afgesloten is. Niet tijdelijk, maar echt wel voorgoed. Het telefoonnummer van mijn mama en papa, die al sinds mijn kindertijd in de mooie Beekstraat in Knesselare wonen, werd deze maand namelijk afgesloten. Ze wonen sinds de fusie officieel ook in Aalter. Zelf vinden zij dat geen probleem, tijden veranderen, en zo’n fusie heeft ook wel voordelen. Maar ik vind dat nog steeds erg raar. Knesselare blijft voor altijd Knesselare voor mij. Dat verandert nooit. Mijn ouders wonen ook nog steeds in hetzelfde huis, maar die oude Beekstraat is bij de fusie de ‘Flabbaertstraat’ geworden, omdat Aalter al een Beekstraat had, en de nieuweling moest wijken. Daar maakten mijn ouders geen probleem van. Alles wordt anders, alles gaat over, ze evolueren mee, jong van geest zijn ze altijd gebleven. Dus toen hun vaste telefoontoestel onlangs begon te haperen hebben ze beslist: “Dat gaat er uit, en dat vaste nummer hebben we eigenlijk toch ook niet meer nodig. We hebben onze mobiele telefoons, die zullen wel volstaan.” Ikzelf vond het jammer.

Het vaste nummer van mijn mama en papa stond bij mij nog altijd als ‘thuis’ in mijn contacten in mijn smartphone. Ook al heb ik zelf, sinds ik vertrokken ben in het begin van de jaren negentig, in twee verschillende studentenkamers, een studiootje, een loft, een flat en twee verschillende huizen gewoond, het huis van mijn jeugd, in de dus niet meer bestaande Beekstraat in het door Aalter opgeslorpte Knesselare, bleef voor mij gewoon ‘thuis’. Met het verdwijnen van mama en papa’s vaste nummer is dat nu ook verleden tijd. Ik kan daar een beetje sentimenteel van worden, ook al besef ik dat dat belachelijk is. De naam van het dorp van mijn jeugd, de naam van de straat van mijn ouders, en dus ook hun vaste telefoonnummer, het zijn maar cijfers en letters. Maar ik gom ze niet graag uit. Gelukkig zijn mijn mama en papa er nog. En zo blijven ze voor altijd in mijn contacten staan: ‘mama’ en ‘papa’. Maar dat ‘thuis’ nu gewist mag worden, maakt mij wat weemoedig op deze Moederdag. Weemoederig.