“Mijn optimisme is verdronken in de hoogste stand van het grondwater ooit”

Ik was altijd een optimist tot in de kist. Ik zag altijd wel het licht aan het einde van de tunnel. En waar anderen hun glas vaak halfleeg was, was het mijne meestal halfvol. Maar de laatste druppel regen die op de laatste dag van mei is gevallen heeft niet enkel mijn glas maar ook mijn gemoed doen overlopen. Ik. Ben. Het. Ook. Kotsbeu. Het voorbije half jaar was het natste sinds de metingen in Ukkel. De vorige keer dat het zoveel geregend heeft was de opa van mijn opa nog niet geboren. Mijn optimisme is verdronken in de hoogste stand van het grondwater ooit. Jammer, want ik weet dat er een ding is waar je niks aan kunt doen, en dat is aan het weer. Aan het klimaat misschien nog wel, dat zeggen de activisten en de wetenschappers ons. Maar het weer van vandaag en morgen valt niet te beïnvloeden en dat is maar goed ook. Want als mensen het weer zouden kunnen manipuleren dan was het altijd lente of zomer in de tuin van de rijken en regen bij de rest. Of het zou wrede oorlogen opleveren en daar hebben we er al genoeg van. Nu zitten we jammer genoeg allemaal in hetzelfde schuitje, we moeten het doen met wat moeder natuur ons geeft. Waar dat altijd geruststellend was, was het de voorbije zes maanden vooral frustrerend. Nu zouden we elke avond aan de barbecue moeten zitten, badminton moeten spelen in de tuin en rosé met ijsblokjes moeten drinken op ons terras. De langste dagen zijn immers hier. Over vier weken gaan de dagen zelfs weer korten. Maar we zitten elke avond binnen, schuilend voor de regen, collectief depressief door de eindeloze grijsheid. De weermannen waarschuwen ons: het land ligt zo nat dat de kans op een mooie zomer aanzienlijk verkleint, niks raakt nog opgewarmd. Verdorie toch. En geen enkele politieke partij die dat maatschappelijk probleem aanvoelt en ons droogte en warmte belooft. Ok, ze kunnen dat ook niet waarmaken. Maar al hun andere beloftes ook niet. Ik hoor mensen zeggen dat ze bang zijn voor een zwarte zondag volgende week. Ik vrees dat het een natte wordt.