Sven Ornelis: “Waarom kunnen we niet gewoon elkaar respecteren met al onze verschillen?”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

En plots werden twee onschuldige Zweedse voetbalsupporters in onze hoofdstad in koelen bloede doodgeschoten door een geradicaliseerde illegaal. Plotseling zaten er 35.000 mensen urenlang bang opgesloten in een voetbalstadion (nadat de wedstrijd om begrijpelijke redenen werd gestaakt) wachtend om veilig naar de parking geëscorteerd te worden door tot de tanden bewapende veiligheidsdiensten. Je dacht nu nochtans al een tijdje: die terroristische dreiging komt nooit meer zo hard terug. En vooral: je leefde er ook al jaren niet meer naar. En dat voelde goed. Je moet immers kunnen leven zonder constante angst. Je ging weer naar fuiven, liep zonder argwaan door winkelstraten, nam elke dag de metro. En je wandelde goedgezind richting vakantiebestemming door de vertrekhal in Zaventem, alsof die gruwel daar nooit had plaatsgevonden, zoveel jaar geleden, in 2016. Intussen was er ook een lelijk virus gekomen dat ons leven nog veel meer plat had gelegd dan die aanslagen, een grote economische crisis ook, en een waanzinnige oorlog in Oekraïne. Dus met dat terrorisme waren we eventjes niet meer bezig geweest. Wapenstilstand in ons hoofd. Een paar jaar. Maar plots gaat alles weer helemaal fout in het Midden-Oosten, met gruwelijke terroristische aanslagen op onschuldige burgers in Israël en een meedogenloos militair antwoord, waar ook massa’s onschuldige slachtoffers bij vallen, en meteen is er een gek die vindt dat hij dat conflict ook naar hier moet exporteren door onschuldig bloed te vergieten. Zweedse voetbalsupporters? Wat hebben die eigenlijk met de Gazastrook te maken? Maar weg is ons veilig gevoel. We moeten weer ogen op onze rug hebben, want je weet nooit welke extremisten ons haten omwille van wie we zijn, ook al wonen die mensen gewoon tussen ons. Waarom, in godsnaam, kunnen we niet gewoon elkaar respecteren met al onze verschillen? Ik ben een geboren optimist, en ik wil zó graag geloven in de goedheid van elke mens, maar mijn geloof wordt toch weer stevig op de proef gesteld …