Annemie Struyf: “Ik ben een klein beetje verslaafd aan reizen”

Op een nieuw seizoen van ‘Het Hoge Noorden’ is het helaas nog een jaartje wachten, maar voor een portie Noorwegen kunnen fans van Annemie Struyf – zijn we dat allemaal niet een beetje? – terecht in de theaters. Samen met zangeres Soetkin Baptist mijmert Annemie over dat Hoge Noorden, over vallen en opstaan, over dromen en durven dromen.

“Ik zit in een supertoffe periode van mijn leven”, steekt Annemie van wal. Gelukkig, want ik ben, met dank aan de NMBS, een uur te laat op onze afspraak. Maar de sympathieke tv-maker is naar eigen zeggen met de jaren milder geworden, en vervloekt, sympathiek als ze is, samen met mij het Belgische spoornet. Het ontbijt volgt snel, en dat komt samen met de vraag hoe haar zondagochtendroutine eruitziet. “Die heb ik niet echt, omdat mijn leven zo gevarieerd is. Vorige week had ik wel een bijzondere zondag: ik ging naar de uitvaart van de man van een goede vriendin van mij. Dat was een begrafenis op maat, bij hen thuis, met muziek en verhalen van gezinsleden. Heel warm vond ik dat. En een goed idee voor wanneer ik zelf ooit kom te gaan.”

Stel dat nog maar even uit en neem eerst even plaats op mijn biechtstoel: waar bezondig jij je aan?

“Ik ben de laatste jaren steeds braver geworden. Vroeger kon ik soms erg boos worden, of heel koppig en eigenzinnig. Maar die eigenschappen heb ik laten varen omdat ik merkte dat ze mijn levenskwaliteit naar beneden haalden. Als je ouder wordt, word je milder en daardoor wordt het leven veel prettiger. Ik zit nu echt in een hele toffe fase: mijn kinderen zijn het huis uit, ik zit in een nieuwe relatie, ik heb fantastisch werk en godzijdank een goede gezondheid. Het is zoals in de periode voordat ik kinderen had, met de vrijheid om de wereld te verkennen, maar dan zonder de issues. Want ik heb niet meer zoveel te bewijzen, ik voel me niet opgejaagd door concurrentie. Ouder worden wordt dikwijls geassocieerd met negatieve emoties, maar ik vind het heerlijk.”

Misschien wordt het wel eens tijd dat ik van de toeristische dienst van Noorwegen een grote medaille krijg”

Misschien toch één zonde: je ecologische voetafdruk is, met dank aan al je prachtige reisprogramma’s van de laatste jaren, behoorlijk groot.

“Daar ben ik me van bewust. Ik reis dan ook zeer graag. Als ik drie weken thuis ben, begin ik me al wat onrustig te voelen. Ik ben met andere woorden een klein beetje verslaafd aan het reizen. Morgen vertrek ik naar Kenia, als voorzitster van Hope for Girls, een onderwijsproject tegen vrouwelijke genitale verminking dat nu tien jaar bestaat. We hebben daar ondertussen driehonderd meisjes gered van verminkingen en via scholing een nieuw leven gegeven. Dat vervult me met enorme trots. Balsem voor de ziel. Na terugkomst begin ik aan mijn reeks voorstellingen over het Hoge Noorden, samen met Soetkin Baptist, om daarna onmiddellijk naar Noorwegen te vertrekken voor het werk. En dan ga ik deze winter ook nog naar Antarctica, een persoonlijke droom van me die in vervulling gaat. Ik ben echt volledig gefascineerd geraakt door de poolgebieden.”

Soetkin is behalve een uitstekende zangeres en muzikant ook een van de hoofdpersonages uit je tv-programma ‘Het Hoge Noorden’. Daar komt dus nog een derde seizoen van.

“Absoluut, we zijn er volop mee bezig. Het zal een langer seizoen worden dan de vorige twee, met een heel speciaal luik, namelijk mijn eigen Noorse droom die ik ga waarmaken. Wat die droom precies is, kan ik nog niet verklappen.”

De fans kunnen in de tussentijd gelukkig wel al terecht in de theaters, waar je met Soetkin een ode brengt aan het Hoge Noorden.

“Klopt, dat hebben we begin dit jaar ook een aantal keer gedaan. Een supertoffe ervaring. Het thema is Durven dromen, omdat onze voorstelling altijd over mensen met een droom gaat, mensen die de kwaliteit in hun leven willen verhogen, mensen die het aandurven om ervoor te gaan. Los van de bestemming vind ik dat een heel relevant thema. Ik vertel terwijl Soetkin voor de prachtige muziek zorgt, waarin je het Hoge Noorden echt voelt. Dit keer spelen we een zestal keer in wat grotere zalen, om uiteindelijk, in 2025, een grote tournee te doen.”

Heeft Noorwegen een grotere impact op je gehad dan je vooraf had gedacht? En zou je ooit zelf durven te emigreren?

“Verhuizen naar Noorwegen is niet mijn droom, ik heb dat verlangen nooit gevoeld. Ik heb namelijk al het beste van beide werelden. Maar het land heeft wel een grote impact op me gehad. Noorwegen heeft me ingepakt. En mij niet alleen. Het Hoge Noorden verleidt en trekt aan, en dat heeft volgens mij te maken met een nostalgie, een verlangen naar een plek op aarde waar er ruimte en rust is en waar de natuur nog het laatste woord heeft. En toch is het geen eenvoudig land om naar te emigreren, het is geen wonderoplossing. Emigratie is altijd een moeilijk proces. Je trekt je wortels hier uit de grond en moet ze daar in die harde, bevroren grond opnieuw proberen te planten. Makkelijk is dat niet.”

En toch ben jij, of jouw programma, wellicht verantwoordelijk voor de sprong die sommige Vlaamse gezinnen de laatste jaren hebben gewaagd.

“Dat is effectief zo. Ik had onlangs een draaidag bij een nieuw gezin dat op het punt staat naar Noorwegen te vertrekken, voorgoed. Toen ik naar de reden vroeg, kreeg ik als antwoord: omdat we jouw reeks hebben gezien. Het ligt dus ook aan mij. Misschien wordt het wel eens tijd dat ik van de toeristische dienst van Noorwegen een grote medaille krijg.” (lacht)

‘Het Hoge Noorden’, de theatershow, staat in december zes keer geprogrammeerd (in Overijse, Ieper, Antwerpen, Mechelen, Heist-op-den-Berg en Gent). Tickets via livecomedy.be.