‘Big city girl’ Sumeyya Ata vindt droomhuis op het platteland: “Een opgeruimd huis is het meest waardevolle wat je kan hebben”

Een ‘big city girl’ die naar een boerendorp trok. Omdat Sumeyya Ata (34) en haar man er verliefd werden op een prachtige, verwaarloosde villa, maar vooral om het droomleven dat ze er voor hun gezin zagen.

Een hele hoop dieren hebben ze rondlopen op hun 5500 m² Kempische grond in de omgeving van Turnhout. Vijf kippen en een haan die ze kregen van de buurman, een tamme eend en twee konijnen die ze erfden van de vorige eigenaars, een kat en, lieveling, hond Floki. Die dierentuin is een extraatje, maar niet de reden van de verhuis uit centrum Antwerpen. ‘We hadden een groot herenhuis van 400 m² met daarin enkele appartementen die we als B&B en locatie voor shoots verhuurden. Het beheer en onderhoud van die appartementen combineerde ik met mijn interieur- en renovatiebedrijf. Als allround creative kwam er daarbij nog van alles op mijn pad, zoals een kledinglijn. Zeven op zeven was ik hard aan het werk. Mijn bord was overvol. En toen kwam corona. Alles viel stil. Toegegeven, eerst viel ik in een gat. Maar al snel voelde ik dat ik niet meer terug wilde naar hoe het was.’

En toen kwam dit huis. Je hebt het op je Instagramaccount perfect gedoopt als #villacalma.

‘Een sixtiesvilla midden in het groen. Het huis was uitgewoond en raakte moeilijk verkocht. Wellicht werden mensen afgeschrikt door het interieur en alles wat erin moest gebeuren. Maar wij keken daardoorheen. Ook al hadden wij ook weinig budget voor de renovatie, we hadden veel ervaring na twee doe-het-zelfverbouwingen en wisten dat als we tachtig procent zelf deden, het een succes kon zijn. Daarbij komt dat de betonstructuur van het huis ongelofelijk solide is. Geloof me, zo’n huis is makkelijker te verbouwen dan een rijhuis in een stad waar elke muur schots en scheef staat. Hier is alles perfect uitgemeten: we hebben dan ook geen onprettige verrassingen gehad tijdens de verbouwing.’

Wat zagen jullie dat niemand anders zag?

‘Dit huis is van Lou Jansen, een bekende architect uit de Turnhoutse school en niets is per toeval. Zo is de situering van het huis perfect. Er is een lichttunnel tussen de living en de slaapkamers, waardoor de zon op de oostkant tot de laatste minuten in de woonkamer binnenvalt. Een prachtig diffuus licht. Het maakt niet uit in welk seizoen we zitten, elke dag is er een golden hour, een ongelofelijk cadeau. Verder waren er vier grote kamers met elk een eigen badkamer en een enorme leefruimte waarin we ook een leefkeuken konden maken. Die is echt het hart van ons huis: als ik sta te koken, sta ik altijd in contact met de kinderen en de tuin. Er is zelfs een apart klein appartement dat we nu vooral gebruiken als bergruimte, maar waar op termijn onze ouders kunnen inwonen als ze te oud worden om alleen te wonen. Een huis op de groei, dus. De schil is een modernistisch, bijna bruut huis, daarom heb ik het heel zacht en warm aangekleed. En zo is het dit zalige familiehuis geworden dat ons ons droomleven heeft geschonken.’

Op 4 oktober 2021 kregen jullie de sleutel. Het voelt als gisteren, zeg je daarover.

‘De tijd gaat immens snel, ook al heb ik het gevoel dat ik hier meer tijd heb. Ik steek niet weg dat het de eerste maanden lastig is geweest. De switch van stad naar platteland was moeilijker dan ik dacht, ver weg van al mijn sociale contacten en de mom-community die ik in Antwerpen ondertussen had opgebouwd. Maar toen werd het zomer en mooi weer, en ging dat stilaan voorbij. Ik vind hier rust, en tijd. Tijd om gewoon te zijn. Ik móét hier niet werken, dus ik heb mijn bedrijfje opgedoekt. Vandaag ben ik gewoon thuis. Ik kreeg net telefoon van school dat mijn oudste ziek is. Wel, ik kon hem gewoon halen en een lekker soepje voor hem maken zonder dat ik tien andere dingen moest afzeggen.’

“Dit zalige familiehuis heeft ons ons droomleven geschonken”

Was dat de droom?

‘In Borgerhout was ik ook veel thuis. Maar hoewel ik er fysiek was, was ik er mentaal vaak niet bij, omdat ik te veel andere dingen aan mijn hoofd heb. Het zijn echt enkele stressvolle jaren geweest. En dat wilde ik niet meer voor mijn kinderen, een mama en papa die zo gestrest en uitgeblust rondliepen. In tussentijd heb ik ook ontdekt dat ik ADHD heb en ook dat is iets wat ik… nog een plaatsje aan het geven ben in mijn leven. Daarbij wil ik vasthouden aan wat ik weet dat helpt. En die rust, helpt. Zoal ik zei, het is heel moeilijk geweest, dat eerste jaar hier. Maar ik heb absoluut geen spijt. The kids are allright, omdat hun ouders dat zijn. En daarbij vind ik dat we een goede investering hebben gedaan: als we het hier niet meer leuk vinden, kunnen we het verkopen en onze winst er weer uithalen. We hebben veel meerwaarde gecreëerd door te renoveren. Dat is ook nooit weg.’

Ik zou denken: droomhuis, droomleven… Dat wil je niet meer achterlaten?

‘Wij hebben de afgelopen jaren ondervonden dat als je je niet goed in je vel voelt, het niet uitmaakt waar of hoe mooi je woont. Thuis, dat zijn de kindjes, mijn man, de hond, wij, echt samen. Zonder financiële stress of gezondheidsproblemen. Stabiel, veilig en vrij. Dan zijn we gelukkig. En dan maakt het niet uit waar dat is. Dit mooie huis is uiteraard een plus, maar eerlijk, soms denk ik al: het is wel heel groot. Elk weekend is er hier wel iets in huis dat aandacht en liefde nodig heeft. Dan begin ik al te dromen van hoe ik een tiny house voor ons zou inrichten. We hebben dit puur op buikgevoel gekocht en wisten dat we er iets moois van zouden kunnen maken, maar op een gegeven moment begint het toch weer te kriebelen voor een volgend project. Het is te zeggen, bij mij toch, mijn man zou misschien iets anders zeggen (lacht). Ik koop nooit een huis met het idee dat ik er heel mijn leven zal blijven. Misschien wil ik ooit nog wel een nieuwbouw of gaan we buiten België. Er zit nog veel in de snoeppot. Als we maar samen zijn.’

Hoe ziet een perfecte zondag eruit voor jullie?

‘Weekends zijn familietijd. We wonen tussen mijn familie in Antwerpen en de familie van mijn man in Eindhoven, en gaan vaak op bezoek. We gaan ook graag thriften: winkels afschuimen in de hoop iets waardevols op de kop te tikken voor geen geld. Ik weet niet hoe ik het doe, maar mijn oog vindt altijd wel een schat. De zaterdag is meestal onze doe-dag, de zondag is onze nietsdoen-dag. Op zondag hou ik ervan dat we niets speciaals gepland hebben. Eerst lekker laat ontbijten. En dan iedereen die hier wat rondscharrelt op zijn eigen eilandje, in zijn of haar element, maar toch samen. Soms ga ik eens naar Antwerpen, voor een moment voor mezelf, maar samen, alles en niets tegelijk doen, dat zijn voor mij de beste dagen. Nu met het mooie weer in september waren we heel vaak samen buiten, in het zwembad.’

En dan is er wel altijd een gezamenlijk familieprojectje te doen als ik je Instagram mag geloven?

‘Ik ben officieel dan wel een huisvrouw, maar de renovatie, en dit huis onderhouden, is een job op zich (lacht). En ik blijf creatief. Dus ik zoek graag uit hoe we zelf van een oude gemetselde plantenbak een biologisch zwembad kunnen maken, bijvoorbeeld. En vaak voeren we dat dan uit als een gezinsproject. Vooral Ada is net als mama een echte doe-het-zelver. Ze doet ook niets liever dan me helpen in de keuken, maar mijn liefde voor voedsel is iets wat ik aan al mijn kinderen probeer mee te geven. Voedsel is voor mij ook een vorm van liefde en dankbaarheid. Food is my love language. Er zijn weinig dingen die mijn aandacht kunnen houden, maar koken, dat kan ik drie keer per dag, all day, every day. Schuif hier gerust je voeten onder tafel, en ik zal altijd iets meenemen als we op bezoek gaan bij iemand.’

Thuis, dat zijn de kindjes, mijn man, de hond, wij, echt samen

Je sprak al een aantal keer over het belang van samen eten, samen aan tafel zitten. Waarom vind je dat zo belangrijk?

‘Ik was negentien toen ik mijn man leerde kennen en daarvoor had ik eigenlijk nooit een vaste stek gehad. Ik woonde deels bij mijn pleegouders in Nederland, deels in Antwerpen met een mama die ziek was en moeite had om voor ons te zorgen. Toen ik opgroeide, was er geen tijd om samen te eten. Ik at vaak alleen, en gewoon wat ik vond in de koelkast. Toen ik zelf aan kinderen begon, wilde ik het anders doen. We hebben de simpele afspraak om samen te eten ’s avonds. We vragen aan elkaar hoe de dag was. Checken in bij elkaar. De kindjes vertellen wat ze op school gezien hebben. Of we doen woordspelletjes. Het is ons heilige moment als gezin. En ik hoop dat de kinderen daar later warm aan terugdenken. Dat mama er altijd thuis was als ze thuiskomen. Dat er altijd een pot soep op het vuur stond. Dat papa bewust tijd voor hen maakte. We hebben een heel stabiel en gestructureerd leven. Wellicht omdat ik dat vroeger gemist heb, dat ik daar veel – te veel?- belang aan hecht. Maar het doet hen deugd, dus ik denk niet dat ik daar veel verkeerd mee kan doen.’

Kan je, met al je interieurervaring, nog een tip meegeven om een gezellig huis te creëren, zonder dat dat extreem veel geld moet kosten?

‘Lezers hoeven me niet te geloven, maar toch: voor mij is een opgeruimd huis het meest waardevolle wat je kan hebben. En dat is niet omdat ik hou van schoonmaken, integendeel! Maar je moet maar eens kijken naar al die YouTubefilmpjes over hoarders, mensen die een ziekelijke vorm van verzamelwoede hebben. Of wanneer iemand mentale klachten heeft, dan zie je vaak dat kleine taken zoals opruimen of het huis schoonhouden een opgave worden. Tot het zich allemaal zo opstapelt dat je er geen beginnen meer aan ziet. Daarom is een opgeruimd huis voor mij essentieel voor een opgeruimde geest én voor een goede energie. Zorg dus dat je niet te veel junk hebt, laat vuil niet opstapelen, vraag je geregeld af of je bepaalde spullen wel nog nodig hebt. Kijk, gezelligheid betekent voor iedereen iets anders. Voor mij is dat de juiste verlichting, kaarsjes, veel dekens en kussentjes, onze gezellige open haard, zachte, neutrale tinten. Jij kan totaal iets anders mooi vinden, en dat is helemaal oké. Zolang je maar bewust kiest voor elk ding dat in je huis staat. Dat alles er is met een reden, of het nu mooi of functioneel is. Dan wordt het een echte, warme, gezellige thuis.’