Fifty Shades Freed is sinds vorige week te zien in de bioscoop. Heren die hun vrouw – of vriendin – op een avondje cinema willen trakteren, weten meteen waarheen: naar gelijk welke andere film.
Igor Vandenberghe
Een bekentenis vooraf: wij hebben nog nooit een Vijftig tinten-roman gelezen. We hebben wel de volledige trilogie in de cinema gezien, en we zijn blij dat de rit er eindelijk op zit. Fifty Shades Freed is misschien wel de beste van de drie, maar het blijft een mierzoet popcornspektakel dat de ene keer oogt als een autocommercial en de andere keer als een reclame voor strakke maatpakken of sexy ondergoed.
Op het einde van voorganger Fifty Shades Darker vroeg Christian zijn vriendin Anastasia ten huwelijk. Nadat in Freed op een drafje de trouwpartij wordt afgewerkt, zijn we vertrokken voor een deels erotisch, deels suspenserijk slotgedeelte, waarin Anastasia krijgt af te rekenen met enkele demonen uit haar verleden.
Wasbord
Jamie Dornan en Dakota Johnson vertolken voor de derde keer de rollen van Christian en Anastasia. Ze mogen om beurten in hun blootje ronddraven en hun perfecte wasbordje dan wel glooiende curves showen. De fans lusten er nog altijd pap van, te oordelen naar de vele gesmoorde kreetjes van de kakelende jongedames die ons in de cinema omsingelden. De seksscènes zijn nochtans doodbraaf verfilmd. Ze suggereren veel, maar laten – op de occasionele blote borst na – weinig of niets zien. Niet dat het hoeft, maar vormden die opwindende scènes niet dé bestaansreden van de boeken? In dit slotdeel evolueren Ana en Christian zowaar van een bdsm-duo naar een kibbelend getrouwd stel. Hoog tijd voor iets anders!
